O peruano deu un salto na súa adaptación e postúlase como revulsivo ante a falta de acerto e fluidez na fronte de ataque do Deportivo
29 novs 2019 . Actualizado ás 05:00 h.Na foto, tomada pola icónica Annie Leibovitz, aparecía Carl Lewis mirando a cámara. Subido a uns interminables zapatos de tacón vermellos, o velocista estadounidense parecía a un instante de saír correndo. Pirelli instalouse nas cabezas de condutores de todo o mundo cando hai 25 anos uniu aquela peculiar imaxe do fenomenal atleta a un slogan no que sostiña: «A potencia sen control non serve de nada». A idea transcendeu o mundo do pneumático e acadou calquera terreo en que puidese resultar aplicable. Practicamente todos. Fútbol incluído.
Un deporte no que son frecuentes os casos de exceso de vigor, tan fértil na calor da bancada, pero rifado coa calma que a pelota en moitas ocasións demanda. No xogador de importación, con todo, é demasiado frecuente o mal oposto. Futbolistas con arte e sen garra. Expertos en domar o coiro cun exceso de pausa. A esa lexión dos Rabello, Fariña, Marlos, saíulles outro exemplo. Beto dá Silva, atacante do Perú, prestado por México. «Está entre os mellores tecnicamente do equipo», aseguraba o sábado Luis César, empregando palabras xa procesadas por Anquela.
Os dous técnicos que ocuparon o banco do Dépor coinciden en apreciar o talento do limeño, aínda que o aprecio non transcenda fose das salas de prensa. 16 minutos (e un poste) máis desconto tivo Beto co seu primeiro adestrador na Coruña. 18 e prolongacións leva co segundo. Luis César, iso si, ten ao xogador nos seus plans de futuro. «O máis normal é que a semana que vén tóquelle xogar máis. Tecnicamente é buenísimo», recalcaba o míster ao finalizar o duelo co Alcorcón, tras envialo ao campo no 84.
O problema non era de condicións, senón de tempos. «Fáltalle que xogue ao ritmo que nós queremos. Ofensivo e defensivo. Sábeo, falei con el», desvelaba. O problema era, porque agora é menos. «Cada vez véxoo máis preparado en canto a ritmo para poder competir en España e en canto ao que require a Segunda», afirmaba onte o seu capitán, Álex Bergantiños. O de La Sagrada opina que o seu compañeiro «estivo tendo menos opcións das que mereceu en certos momentos».
Consideración que leva ao centrocampista a elevar a Beto á condición de referente. «Poríao como exemplo», asegurou ante os medios. «É un mozo que veu cunha traxectoria difícil na súa mocidade, doutro país e dun fútbol totalmente diferente», repasou ao enumerar as barreiras, antes de manifestar a súa fe: «Creo que nos vai dar bos momentos, oxalá sexa canto antes porque o vexo completamente capacitado para achegar e sumar. Calidade ten dabondo, vímolo desde o primeiro día».
O tempo de Beto achégase, aínda que non chegue no derbi. Luis César estívoo probando nas distintas prazas do seu tridente ofensivo, como substitúo mesmo do devaluado Longo, pero os ensaios non o sitúan como favorito para o once do domingo. As condicións do peruano son idóneas fronte a zagas enrocadas que superar a través de individualidades, e as citas a domicilio requiren maior frenesí na transición, especialmente se se lles suma a tensión dun duelo veciñal. É probable que en Lugo goce de máis minutos de céspede e sexa o Zaragoza o rival que sirva para medir en casa as virtudes do último en chegar ao Dépor. A saída de Rolan aínda pode dar froitos inesperados.