Polo cariño que sinto por ese club e esa cidade, na situación actual que atravesa o Deportivo, que pasan as xornadas e as vitorias non chegan, véxome na obrigación de empezar esta colaboración pedindo unidade.
Creo que, polo momento que vive o club e pola fractura que se detecta desde fóra, sería bo ser conscientes todas da situación e non agrandar esa fractura. Pola contra, podemos atoparnos nunha tesitura que xa non teña cura.
Trátase de salvar ao Dépor. Ser conscientes da realidade competitiva, de onde estás. Se ves a clasificación fríamente só estás a cinco puntos da salvación. Se embargo, se miras a longo prazo se ve máis complicado porque, para salvar a categoría hai que facer como mínimo a metade dos puntos quedan por disputarse: 39 de 78.
Desde que existe a Liga de 22 en Segunda só o Poli Exido da tempada 2012-2013 logrou semellante fazaña. A estas alturas de competición tiña un punto menos que este Dépor e conseguiu salvar a categoría.
Ese é o espello no que debe fixarse o Deportivo. Porque estou convencido de que hai corpo técnico e afección para logralo. Da inchada pouco pode dicirse porque está todo comentado. É de Primeira e vai seguir demostrándoo.
Boa serie visitante
Creo que a estas alturas xa dá igual o rival que estea en fronte. Cada semana falamos dun equipo, que chega nunha situación distinta, cunhas cualidades diferentes... Pero ao final o resultado é o mesmo. Así que talvez ata veña ben que, nesta ocasión, o Alcorcón chegue con bos números.
É o mellor visitante da Segunda División. Só recibiu un gol nos últimos catro partidos e foi de penalti. Lonxe do seu campo non coñece a derrota e acumula en total seis xornadas sen perder, con tres vitorias e outros tantos empates.
Uns números moi bos que o teñen preto do play-off. Con esa confianza é previsible que vaia a Riazor coa idea de xogar coa inquedanza, a urxencia, o mal momento do Deportivo.
É unha situación totalmente diferente á do rival da semana pasada, o Estremadura, pero como antes dicía, xa uno non sabe que será mellor, porque a estas alturas xa case prima máis o psicolóxico e emocional que o puramente futbolístico.
Un equipo recoñecible
Cando falamos do Alcorcón, referímonos a un equipo organizado, que parte dun 4-2-3-1 moi definido. Ten as ideas moi claras. Intentará apertar arriba e, se non consegue roubar, rapidamente péchase ben e agárdache. Un equipo con moita solidariedade, que en canto rouba aposta pola velocidade en banda con xente como Stoichkov nun estado moi bo de forma. Arriba, hai máis variedade: Romera, Harper, Sandaza, aínda que con menos protagonismo, Rui Costa..
Estas semanas están a ter problemas na portería coa ausencia de Dani Jiménez. O outro día debutou Ximo, con 23 anos, e se volve xogar, o Dépor debe intentar aproveitarse da súa inexperiencia. Hai que pólo a proba.
Illarse da situación
E unha vez máis, hai que recorrer a unha frase que é doado pronunciar, pero difícil de levar a cabo. Hai que illarse dos problemas. Que cada xogador sexa capaz de interiorizar que pode facer para reverter a situación. Non facendo a guerra pola súa conta. En equipo. Pero respondendo todos.
