Anquela aínda ten crédito

TORRE DE MARATHÓN

Só un desastre en Cádiz precipitaría a saída do adestrador, pero unha derrota, aínda que fose honrosa, provocaría que o encontro contra o Mirandés en Riazor fose xa unha final para o técnico xienense

20 sep 2019 . Actualizado ás 13:33 h.

Non hai ultimato. Polo menos, de momento. A Juan Antonio Anquela aínda queda crédito como adestrador do Deportivo. A pesar da nefasta clasificación, a pésima primeira parte contra o Numancia e o mal corpo que deixou o empate final cando o equipo gañaba por 3-1 no 87, na praza de Pontevedra non se expoñen o seu despedimento inmediato. Nin sequera perdendo en Cádiz. Só un desastre no Carranza precipitaría o despedimento do xienense. Calquera outro resultado manteríao no cargo, aínda que unha derrota, por moi honrosa que sexa, situaríao en capela. Tería o partido contra o Mirandés en Riazor, unha semana despois, que marcaría definitivamente o seu futuro.

Na actualidade, na súa contra xoga máis case a imaxe derrotista que transmite que a confianza que poida haber nos seus coñecementos como adestrador. A rolda de prensa pospartido do mércores provocou que dentro do consello de administración houbese membros que mostrasen dúbidas sobre a conveniencia de mantelo no posto.

«O fútbol xa sabes como funciona. Pero só podo preocuparme de traballar cada día. A ver se son capaz de arranxar este desaguisado que temos, que é bastante perigoso», declarou en ton fúnebre.

O persoal

Vaivéns que xeraron dúbidas no vestiario

Despois do descrédito que se granjeó José Luis Martí no vestiario do Deportivo, Juan Antonio Anquela conseguiu cambiar a visión do grupo cara ao seu adestrador. A pesar da súa idade e de ser un técnico dos encasillados como de vella escola, demostrou aos seus xogadores estar actualizado. E fíxolles crer.

Con todo, os últimos cambios de rumbo, con numerosas variacións tanto no once como logo durante o desenvolvemento do partido, situando a xogadores fóra do seu sitio natural, provocou que o persoal comece a ter dúbidas. Unha pequena falta de confianza que de ir a máis podería tornarse en perigosa.

O presidente

Zas mantivo unha conversación con el ao termo do duelo para darlle ánimos

A imaxe de Juan Antonio Anquela tras o duelo era a dun home roto. Absolutamente superado. «Eu non sirvo para disimular», comentaba fai uns días nunha entrevista en La Voz de Galicia. E o máximo mandatario branquiazul, Paco Zas, non quixo deixar pasar o momento sen falar con el. Apenas durou uns minutos a conversación, pero o dirixente tratou de darlle ánimos.

O director deportivo

Carmelo do Pozo deu a cara por ela nunha reunión antes do adestramento de onte

A xornada de onte estaba previsto que comezase ás dez, cunha rolda de prensa de Aketxe, que cumpriu co guion e compareceu ante os medios mostrando o seu apoio a Anquela: «Cambiar ao técnico non é a solución», declarou o mediapunta vasco.

Na orde do día figuraba que media hora despois (10.30) os xogadores saltarían ao campo para exercitarse. Pero non o fixeron ata case dúas horas despois. O motivo, unha longa charla de Carmelo do Pozo co persoal. Sen o corpo técnico.

Na sala de vídeo escoitáronse diferentes voces, pero a principal foi a do director deportivo, que deixou claro aos futbolistas que, máis aló de que Anquela poida ter a súa parte de culpa, como adestrador, eles son os máximos responsables da situación e puxo como exemplo o partido de onte ou situacións de erros individuais que custaron goles esta tempada, sen que o técnico puidese facer nada respecto diso.

Deste xeito, ratificou a continuidade do técnico e lembrou aos xogadores o moito que se xoga o Deportivo e que o obxectivo non pode ser outro que ascender.

O técnico no descanso

«Non quero cabezas baixas, de aquí non sae ninguén ata que me miredes aos ollos»

No Deportivo hai dous Anquelas. O que comparece ante os medios e o que manda no vestiario. Este último actuou o mércores no descanso do partido. A primeira parte fora tan pésima que alzou a voz.

Fíxoo nunha caseta chea de caras descompostas e non só polo cansazo do partido. O adestrador foi duro cos seus xogadores. Ante a escena de ver a moitos dos seus homes mirando cara ao chan sen reaccionar, mantívose firme: «Non quero cabezas baixas, de aquí non sae ninguén ata que me miredes aos ollos». Lembroulles que xogaban en Riazor e que non podían dar esa imaxe. Esixiulles outra posta en escena. Explicou que el entendía que non facía falta cambiar o sistema, só a actitude do equipo.

«Non saímos ata que vos vexa convencidos de que se pode remontar», insistiu antes de enfilar o camiño cara ao campo. O Dépor do segundo tempo foi outro. Máis ambicioso. Vertical. Con máis fútbol. Do estilo de Anquela. A charla había grande efecto. Ata que os minutos finais chegaron, faltou o outro fútbol e regalouse o conseguido.