Nin asumir riscos, nin dar tregua

TORRE DE MARATHÓN

César Quian

O Dépor de Anquela extrema as precaucións e traslada a presión a todo o campo ata baleirarse

21 ago 2019 . Actualizado ás 13:42 h.

A primeira acción de ataque do Dépor non evolucionou máis aló da súa fase inicial. Despois dunha ducia de pases insustanciales entre Lampropoulos, Somma e Bergantiños, apareceu Gaku, ansioso por buscar profundidade. O seu golpeo, o número trece, morreu en pés dun adversario. Perda en zona vermella que non creou ningún temor. Á altura da pelota, ou entre esta e Dani Giménez, había outros cinco xogadores branquiazuis; mentres que só Ortuño representaba ao rival. Recuperado o coiro, repetiuse a mesma película con distinto final: outra longa serie de toques no primeiro terzo de campo ata que Lampropoulos decidiuse polo pase en longo, acertando con Galán. E así sucedeu varias veces. Combinacións sen risco nin evolución ou envíos a campo alleo do central grego, parte fundamental na radiografía dun encontro con cinco obxectos estraños en forma de gol entre tanta precaución.

Ata en 17 ocasións optou Lampropoulos por superar liñas con desprazamentos de longa distancia -a falta de precisión do defensor quedou desmentida coa orixe do 3-2-. Só un futbolista reincidió máis nesta sorte na primeira xornada de competición. Vestiu de laranxa e tamén botou a tarde en Riazor. Carlos Hernández, o defensa dos asturianos que errou en todos os tantos locais, recorreu 19 veces ao envío alto e forte tratando de salvar a presión coruñesa.

O Oviedo, encartado a partir do círculo central, apenas gozou de opcións de contra. Anquela non permite alegrías en terreo propio; na nova fórmula, seguridade e intensidade compiten en importancia. Mentres aguantou o físico de precampaña, nin se asumiron riscos nin se deu tregua. Reposto do susto inicial, Gaku foi clave en ambos os asuntos.

Dobre pivote

Solidariedade con factura. A acción do primeiro tanto arrinca en dúas recuperacións consecutivas do xaponés. Primeiro intercepta un centro á área de Johannesson e de inmediato volve aparecer cando Galán perde a pelota na transición. O segundo roubo de balón é definitivo porque aí arrinca unha acción de catro contra cinco á que o 22 dá continuidade con Val, cuxo disparo propicia o rexeite no que marca Koné. Se o futbolista chegado a préstamo desde Xetafe destaca coa pelota, non se esconde tampouco sen ela.

O esforzo é imprescindible para que o seu equipo non resulte presa doado. Entre el e Bergantiños participaron en 19 disputas polo coiro. Venceron en 17. Sen escolta, o coruñés non dá abasto. Falta tamén transcendencia no inicio de xogada se non baixa a achegala o xaponés. Pero a encomiable implicación do organizador nipón pasou factura: entre o minuto 65 e o 95, Gaku só deu dous pases dos 31 que intentou en todo o encontro. O seu nivel de acerto derrubouse ademais tras o descanso: pasou do 82 ao 64 %.

Zona de conexión

Aketxe, máis que un lanzador. Da medular en diante, as intervencións de Shibasaki resultaron esclarecedoras. Por todos os medios. Se nel arrinca o 1-0, tamén é o portador do 22 quen dá inicio ao segundo gol. Tras unha serie de cabezazos cruzados sen máis intención que afastar a pelota, é el quen orienta perfectamente a súa despexe para que alcance os pés de Aketxe. Talento asociado que explica como o Deportivo soubo espremer mellor o seu tempo de posesión, por moito que o adversario tivese a pelota por máis tempo. O vasco acadou o 86 % de efectividade no pase, a pesar de que 25 dos 33 que deu sucederon en campo alleo. Pode empregarse como mediapunta ou extremo; con todo, arrinconarlo -movemento que podería xustificarse na implicación defensiva ou na necesidade de facer sitio a un segundo punta- atenuaría as luces coruñesas nunha zona determinante. Só un trivote permitiría igualar as alturas do dúo, pero se Anquela segue apostando pola frutífera amplitude ofensiva, esixiría un enorme esforzo ao home de contención.

Bandas e punta

Escorados á dereita. A tendencia de Aketxe a escorarse á dereita levou o xogo coruñés a ese carril (máis da metade das accións de ataque resolvéronse alí). Ata seis xogadores locais chegaron a apiñarse nese costado (ocorreu no tanto do 10); o menos empregado por contra nas transicións visitantes. Un despregamento, o carbayón, moi trabado polo sacrificado traballo tras perda de Galán, Val e Koné. Claves na recuperación para contraatacar lonxe de Dani Giménez. Armas básicas na nova proposta que se perderon coa fatiga propia do discorrer do encontro, a falta de xogadores de refresco ata ben avanzado o duelo, e o preocupante desconcerto e paso atrás cando o adversario recortou distancias. Un mal que sobreviviu ao cambio no modelo branquiazul.