No ano 2014, o Racing de Santander regresou a Segunda División despois dun curso en Segunda B. Aquela tempada, Koné, loxicamente, marcou diferenzas despois de anotar 18 goles. Trátase dun futbolista moi vertical, con moitísima velocidade, que atacaba moi ben os espazos, e moi fiable na definición.
Houbo cursos noutras categorías que non o puxeron por dentro, que o utilizaron máis por fóra . Eu creo que el é máis un segundo dianteiro, aínda que en determinados contextos poida xogar como punta. Veremos en que posición apostan por el os seus novos técnicos.
Considero que se asemella máis a Quique que a Carlos. O sevillano é un xogador moito máis completo e non creo que sexa o que se deba agardar de Koné. Carlos asociábase, facía xogar. El é máis velocista, un home de desmarques, mais definidor e que, a pesar de que para min é un segundo dianteiro, pode xogar en todas as posicións do ataque.
Cando no curso 2013-2014 enfronteime a el como técnico do Racing de Ferrol, era un xogador moi desequilibrante, cunha verticalidade e cun dominio dos espazos moi grande.
Lembro o partido que xogamos en Santander. Xogabámonos/Xogabámosnos o seguir optando ao liderado que eles acabarían logrando. Decidimos apostar unha defensa de tres centrais para dar coberturas en profundidade ás súas desmarques e recordo que aos dez minutos Koné tirou un desmarque e quedou só nun man a man que nos custou unha expulsión. É o tempo que lle fixo falta para desequilibrar o partido.
Os seus últimos anos han estado marcados polas lesións. Custoulle superar aquela de o cruzado, pero o aspecto positivo é que debe de ter moita fame, ilusión e ganas de reencontrarse outra vez no Deportivo.
