Se non fose porque con xeito Fernández a débeda concursal que chegou a estar en 160 millóns reduciuse a 82, parecería que Carmelo do Pozo crease este luns un novo concepto e o Deportivo cargase agora coa mochila dos gastos do anterior consello de administración na última tempada en Primeira. Evidentemente, convén non confundir o apuro conyuntural do club nesta próxima campaña co terremoto que ameazou a súa supervivencia nos últimos anos do lendoirismo. Pero resulta revelador o dircurso do director deportivo, que atribúe a estreiteza económica actual do Dépor ao gasto da última tempada en Primeira, a do desfile de adestradores (Mel, Cristóbal e Seedorf), altas de alto custo para o seu baixo rendemento (Lucas, Guilherme, Valentín, Krohn-Delhi, Muntari...) e a saída de Richard Barral en xaneiro deixando con acerto Fernández a cargo de as contratacións de inverno. Porque no cóctel que propicia a diminución de ingresos do club no próximo exercicio (terá uns 16 millóns para todo) combínanse os contratos herdados daquela última tempada en Primeira cando o teito de gasto disparouse de 24 a 40 millóns grazas ao crédito de Abanca, pero tamén a desaparición do seguro de descenso e os problemas que arrastra non só o Deportivo senón todos os clubs que se adaptan á nova vida en Segunda despois dun pasado en Primeira que non se emenda cun ascenso inmediato.
Do Pozo fai ver a estreiteza na que se move e achaca os problemas ao último ano en Primeira, pero tamén dá a cara en público cun discurso que viña deslizando desde a praza de Pontevedra sen que ninguén o contase co risco de que lle contesten. Agora si, o Dépor xa está en Segunda. Sen anestesia. Sen seguro de descenso. Necesitará xestionar mellor e fichar mellor. Hai semanas que se anunciou un verán de vendas, e só coa saída dos mellores xogadores conséguense ingresos. Da habilidade para moverse no mercado con economía de guerra dependerá o ascenso da próxima primavera.