Os erros colectivos e individuais na retagarda marcan os últimos partidos dun equipo coruñés que non ofrece ningunha sensación de seguridade
16 abr 2019 . Actualizado ás 13:30 h.É esta unha crise contra a esencia: a histórica, dun Dépor que bebeu os seus mellores viños desde a consistencia defensiva, e tamén a do equipo desta tempada. Os minutos de ouro do proxecto de Tino Fernández e Carmelo do Pozo polo retorno a Primeira xestáronse desde o dominio das áreas. A unha inabordable sobriedade ao redor da propia portería secundáballe o olfacto de Quique ou o talento de Carlos Fernández para marcar na contraria. Todo cambiou na recta final ligueira, cando os rivais apenas teñen que soprar sobre o castelo de naipes en que se converteu a retagarda branquiazul, e o pichichi hase quedado máis só que nunca. Mentres o regreso a casa contra o Estremadura (domingo, 16.00 horas, LaLiga 123 TV) esbózase no horizonte, estes son os defectos que están a atacar á defensa deportivista.
Un equipo nas antípodas do que acaba de ser
Os datos falan por si sos do alarmante derrubamento do Deportivo. Non se parece a si mesmo. Nos quince últimos partidos, desde o 1 de xaneiro, sumou 19 puntos (1,2 por partido, só o duodécimo que máis), con once goles marcados e o mesmo número recibidos. Nas 19 primeiras xornadas de Liga (desde a estrea ligueira ata o final do 2018) chegara aos 35 puntos (1,8 por partido, o cuarto maior) coa mellor diferenza de goles da categoría grazas aos 31 a favor e os 16 en contra.
Un refacho de seis partidos propio do descenso
O último Dépor de Natxo e no que Martí acaba de estrearse é o cuarto peor da Liga . Nas seis últimas xornadas, apenas sumou cinco puntos, grazas a un triunfo (o que sumou sen xogar contra o Reus) e dous empates (contra o Almería e o Oviedo). Ademais, caeu fronte ao As Palmas, o Majadahonda e o Osasuna. Só o Córdoba cultivou menos neste período, con catro puntos.
A peor hora de Duarte e o último erro de Marí
Os que foron aclamados como mellores centrais da categoría enlazan agora erros: os problemas de Duarte para detectar a Rubén García no primeiro gol do Osasuna, ao que non se adianta e logo co que queda retratado na carreira; e a innecesaria falta de Marí que acaba levando o segundo ao marcador. Ambos padeceron nas últimas semanas problemas físicos. Ademais, os problemas co sistema táctico e o deficiente posicionamento dos seus compañeiros converten cada contragolpe nunha ocasión para o rival.
As inexistentes alternativas aos centrais
Por detrás de Duarte e Marí falta competencia. Somma non acaba de aparecer e a súa escasa participación deixa claro que ningún adestrador se fía del máis que para cando non queda outro remedio. A expectativa de que Íñigo López xogue é mínima.
As dúbidas do lateral dereito e as costuras de Cabalo
Ata o despedido Natxo González recoñecía a pouca achega dos seus laterais no rendemento colectivo. As súas dúbidas entre David Simón e Bóveda quedaron resoltas para Martí tras a lesión daquel, que deu ao vasco a ocasión de xogar no Sadar, aínda que nin en ataque nin en defensa volveu mostrarse fino. Pola esquerda, dacabalo, que nunca fora un ferrollo defensivo, estalle sentado mal a falta doutras opcións, pois Saúl tampouco conta para Martí e a Dubarbier fáltalle ritmo.
Dani Giménez, lonxe do hábitat no que triunfou
Tras destacarse como un dos mellores, e candidato ao Zamora con 35 anos, o porteiro do Dépor vese obrigado polo novo técnico a xogar lonxe da súa portería, recuperando os seus tempos do Raio con Paco Jémez ou do Betis con Setién. Talvez neste aspecto Ortolá estea máis preparado pola súa formación no Barça.