Houbo un primeiro tempo moi competido, cun bo disparo de Cartabia, pero moitas malas decisións en ataque para o Dépor. Todo cambiou co gol de Quique, que cumpriu a máxima de que un partido entre dous equipos tan parellos como estes se resolvería por detalles. A partir de aí faltou ese desmarque de ruptura definitivo de Val, Cartabia ou o propio Quique que nun man a man co porteiro resolvesen o triunfo. Pero chegouse ao final coa entrada de Puertas nun Granada que empezou a colgar balóns, a provocar abafos e moito barullo na área deportivista. O máis importante destes tres puntos de ouro é que o equipo competiu ben, porque está claro que hai que sufrir para gañar a un rival que ata onte levaba moitas xornadas por amais do Deportivo. No fútbol todas as conquistan só se dan así e sempre custa defender o botín que tes. Sobre todo cando é tan importante como o de onte, porque serve para adiantalo na clasificación e superarlle definitivamente na gol average particular.
O triunfo reforza a traxectoria do Dépor, que viña de gañar en Xixón, e agora ten que pensar en volver gañar en casa. Con estes 46 puntos non se ascende nin se xoga promoción. Natxo González soubo corrixir os erros que o seu equipo cometía. O mellor do Selecta son as bandas e co sistema anterior creábannos moitas dificultades por aí: deixábase que laterais contrarios atacasen e custaba non encaixar un gol. O Deportivo agora tápase mellor. Ademais, dispón de amplitude e máis opcións para atacar e defender. A fichaxe de Nahuel veu a referendar esta idea. Á espera de que recuperar a algúns dos lesionados, o equipo segue mellorando colectivamente e sumando puntos tan importantes como estes.