Que pode saír mal con este Deportivo?

José M. Fernández

TORRE DE MARATHÓN

César Quian

24 novs 2018 . Actualizado ás 20:51 h.

O camiño de volta a Primeira asfáltase cada semana, pero a peaxe definitiva de entrada, aseguran, págase no último terzo de competición. Para chegar aí necesítase non flojear en exceso e ter un persoal amplo. O Dépor cumpre as dúas premisas. Mantén a pugna pola cabeza e é capaz de introducir catro cambios dunha semana a outra e manter o tipo. En Segunda, ningún outro equipo marcou máis goles que o Dépor, no seu estadio só cedeu un empate e dous goles e lonxe de Riazor, un único tropezo. Gana case a condición de que se lle dá mal, empata. Unha velocidade de cruceiro que, sorprendentemente a estas alturas, aínda manteñen outros tres rivais. O Dépor ten pegada na área rival e seguridade na propia, é capaz de levar o peso dos partidos ou de xogar á contra, ha blindado a súa portería ante o balón parado e saca brillo á estratexia. Cando apenas transcorreu un terzo da competición, só Gerard Valentín e Ortolá seguen inéditos na Liga . Natxo González utilizou 22 xogadores, un luxo para espremer nese último e decisivo terzo da competición. Giménez só encaixa o imposible de atallar; Duarte e Marí, un luxo na súa área e un perigo na rival; a competencia engorda o centro do campo; difícil atopar nalgún rival o talento de Cartabia ou Carlos Fernández; e Quique González leva 9 goles. Algo máis? Si, o Dépor é capaz de gañar ao Osasuna nunha piscina.