Traballo e disciplina

Nano Macedo

TORRE DE MARATHÓN

Axencia Lof

01 jun 2018 . Actualizado ás 05:00 h.

Calquera que teña adestrado con Natxo González ou que se enfrontou a el e mesmo seguido os seus partidos pode ter unha idea da súa proposta e haberá a quen lle guste máis ou menos, pero se hai algo no que creo que todos debemos coincidir é que os seus equipos están moi ben traballados.

Eu xoguei co no Alavés, en Segunda División. Non puido acabar a tempada pois o equipo viña de Segunda B e non tivemos un inicio moi bo, pero si que quedaron claras cales eran as súas ideas. Estamos a falar dun adestrador moi metódico, que traballa moito o aspecto táctico.

Non lle gusta asumir riscos atrás. Busca a practicidad á hora de defender. Non quere imprevistos e, durante a semana fai especial fincapé nesas tarefas de contención.

Con todo, en ataque tampouco é un técnico que aposte sempre polo xogo directo. Talvez se ten que elixir nalgúns partidos complicados pode optar por el, pero, en xeral, adoita deixar bastante liberdade aos futbolistas á hora da creación. Podemos resumilo dicindo que no seu campo lle gusta asumir poucos riscos e no contrario aposta pola posesión e xogar máis ao fútbol.

A estratexia creo que é a súa gran virtude. Nunha Segunda División na que unha importante porcentaxe de goles chegan como froito das xogadas ensaiadas, Natxo ten claro que facer. Xunto co seu segundo, Bernardo Tapia, incide cada día nese traballo de estratexia que, posteriormente, bos resultados adoita darlle.

No vestiario é un pouco distante cos xogadores. É correcto, absolutamente correcto, pero non é un técnico dos que poden estar de charla distendida ou chanceando co grupo. Se ten que falar cun xogador faino, pero en privado. Iso si, tras cada partido gústalle analizar o vídeo con todo o cadro de persoal para ver se coinciden as sensacións.