Dani Giménez: «Tiña cousas de Primeira, pero o Dépor é o Dépor ata en Segunda»

a. centeo / p. barreiros REDACCIÓN / LA VOZ

TORRE DE MARATHÓN

César Quian

A primeira fichaxe do Deportivo admite que rexeitou outras ofertas da elite para asinar polo club branquiazul

22 may 2018 . Actualizado ás 22:23 h.

Entre peche e peche de maleta, Dani Giménez (Vigo, 1983) ultima a súa chegada á Coruña. Faino coa experiencia de tres lustros como profesional, pero coa ilusión de «afrontar un novo reto». Por iso asegura que rexeitou outras propostas, por xogar nun club do historial do Deportivo e devolvelo á máxima categoría do fútbol nacional.

-Tras entrar co Betis en Liga Europa, baixa a Segunda, como se explica este cambio?

-Moi ilusionado de volver a Galicia. Nesta decisión houbo varios factores. Por unha banda, volver a Galicia. Logo, que Carmelo estea na dirección deportiva, porque o coñezo hai anos e sei moi ben como traballa. E, logo, que quen me chama é o Dépor. Un histórico. Tiña cousas de Primeira, pero o Dépor é o Dépor ata en Segunda. E ese reto de devolver ao club ao lugar que lle corresponde é o que me fixo decidir tan rápido. Nesta etapa da miña vida, sei que fose máis cómodo asinar por un Primeira ou mesmo irme ao estranxeiro, pero gústanme os retos e o factor terra, de volver a casa, tamén me tirou moito.

-Di que Carmelo foi tamén importante.

-Si. Levabamos tempo falando con el. Mesmo antes de que el asinase polo Dépor xa me quixo levar a algún equipo. Mantemos moi boa relación. E, en canto vin que asinaba polo Dépor e propúñamo, pois non mo pensei moito. Déixome levar moito polos sentimentos por amais de propostas económicas ou categorías superiores.

-Chega a un equipo no que este ano xogaron cinco porteiros, polo que se lle mirará con lupa. A presión será importante.

-Xoguei catro anos no Betis e iso dá moito carácter, porque alí cada día é un exame. Así que estou preparado para soportar a presión.

-Como se explica o que sucedeu esta tempada na portería?

-Coñezo ben a Rubén, de feito, considero que todo ese nerviosismo acumulado pasoulle factura. A portería é, talvez, a posición máis difícil de todo o equipo. Cando un equipo ten esa inestabilidade, ese nerviosismo... Houbo moitos partidos nos que se fixeron ben as cousas, pero por perdoar, á mínima marcáronche logo, acábasche metendo no pozo e todo o mundo mira cara ao porteiro.

-De momento, a súa chegada non ilusionou á afección. Todo o contrario.

-Repítolle que estou acostumado ao Betis. O que se vive aquí é todo de gran magnitude. Non me engurro. Entendo que á xente non lle chame en exceso a atención, pero bo, estou seguro que con traballo e cando me vexan xogar, poderei cambiar a percepción que agora teñan de min.

-E ademais, vigués e exceltista.

-Bo, iso son cousas circunstanciais. Ademais, levo quince anos fóra de Vigo... E nunca fun deses que tiñan fobias. Gústame o Dépor e sempre me gustou, aínda sendo de Vigo. Pero insístolle en que se onde vou. Sei que non elixín a opción máis cómoda. Voume a un equipo recentemente descendido, coa xente desilusionada, que tivo problemas na portería... Pero confío nas miñas posibilidades e no meu traballo.

-Tras unha gran tempada no Alcorcón fichou polo Betis, no que só conseguiu disputar dez partidos en catro anos. Pode notar a inactividade?

-Para nada, porque máis aló de non xogar e adestrarme cada semana, eu sempre fun moi competitivo e esforzábame cada día por superarme. Tiña diante a un grande como Adán e non puiden xogar máis, pero estou ben.

-Foi capitán no Raio, no Betis... Carmelo do Pozo halle dito que quere de vostede ascendencia sobre o vestiario?

-Non fai falta que me diga nada. Iso xa vai comigo. Iso de ser peso pesado no vestiario gáñascho. Sempre intentei ser bo amigo de todos os meus compañeiros. Ao que xoga ou non xoga… Estar ao lado do novo... Non é necesario falalo. Iso vaise facendo E a min dálleme ben. Son unha persoa comprometida co equipo ao que defendo.

-Non lle parece un risco asinar sen saber se queira quen será o adestrador?

-Teño confianza en Carmelo e en como traballa. En todos os equipos nos que estivo fíxoo ben. Sabe moito de fútbol. Ademais, o nome do Dépor pesa moito e seguro que se fai un equipo con bos xogadores e un bo adestrador.

-Fala de que ten moito aprecio ao Dépor, que é un histórico, que o segue... Un recordo do seu novo club?

-Podería ir ao doado... Bo, é que teño que ir ao doado, porque foi un día histórico. A final da Copa do Rey contra o Real Madrid. Aquel partido foi mortal. Non só se acorda a xente do Dépor senón calquera afeccionado ao fútbol español. Creo que aquel título o celebramos moitos. Non só os deportivistas.