Perde na súa visita ao Valencia tras un novo partido para esquecer que só tratou de arranxar ao final
21 may 2018 . Actualizado ás 23:51 h.O peor Dépor acabou unha horrible tempada cunha derrota prevista contra o Valencia, pero non por iso menos triste. Os coruñeses pecharon dunha portada un curso que abriron con boas intencións, pero no que se estrelaron contra a máis terrible das realidades competitivas, o descenso. Cunha aliñación de circunstancias, encaixaron, ademais, dous novos goles e uniron a ese nefasto título do equipo con menos puntos do club o de despedirse cunha horrible media de dous goles encaixados por xornada. Sin duda, o mal que acabou por empurralo a Segunda.
A falta de competitividade real do Deportivo en todo o ano quedou retratada sen maquillaxes no seu partido final. Mentres o Valencia quixo, os coruñeses comportáronse como ese cadro menor que ameaza, pero non golpea. Foi un equipo empachado de eloxios, con xogadores lustrosos e de bo toque, pero incapaces de remangarse en busca do triunfo. Só no cuarto de hora final, cando os locais, que celebraban a Champions, gañaban por 2-0 e xa retiraran os seus estandartes, púidose albiscar ao Dépor que nunca foi e puido ser, un equipo tan irreal como esta Liga que acaba de completar e da que nunca se lamentará o suficiente por botala a perder.
Ao Dépor pasóuselle a primeira parte nun quero e non podo. Cunha aliñación repleta de non habituais e un novo 4-4-2 que cumpriu o seu obxectivo, pois concedeu o balón a un Valencia feliz ao contragolpe, pero máis incómodo desde o dominio, os coruñeses desenvolveron un exercicio de boa teoría, pero nula resolución. Nada se saíu deste guion. Nin sequera o gol encaixado, que chegou nun novo erro defensivo, esta de Navarro, tras un mal despexe que Zaza aproveitou para bater a Koval. As bazas en ataque do Dépor pasaron polas botas de Val, un illote illado, e Bakkali. Non sentou ben o regreso a Mestalla ao belga, quen volveu render de forma tan gasosa e branda como sempre. Iso si, destacouse como o único deportivista que xutou a porta no primeiro acto. Sucedeu aos 40 minutos, frouxo e ás mans do gardameta.
Penalti non pitado
A acción non foi a única en ataque dos branquiazuis, pero só esta e outra de Valentín merecen mención. O catalán, máis atento a pechar a súa banda que a progresar con perigo, sufriu un penalti tan absurdo como brutal nun balón dividido na área valencianista. Ao corte, o central Murillo entrou co cóbado no alto e impactou na cara do xogador do Dépor. Nin viu a amoestación, nin o árbitro sinalou a flagrante pena máxima.
Tras o descanso, o Valencia lanzouse costa abaixo en pos do segundo. Parello, preto do pau, Maksimovic e Zaza, que cabecearon ao traveseiro en senllas claras oportunidades, e Rodrigo, fronte ao que se fajó con nota Mujaid, acumularon sustos, antes de que Bakkali marchásese lesionado.
De tanto ir á fonte, os che romperon o cántaro nunha preciosa acción de Vietto rematada a pracer por Guedes, quen pouco antes errara unha vaselina sobre Koval tras un erro flagrante do gardameta. Fronte a un rival relaxado, o Dépor deu un paso adiante e, xa con Lucas e Adrián no céspede, meteu aos locais na súa área. Acurtou distancias por medio do coruñés, tras un esprint do asturiano, e ata opositó ao empate con Krohn e Val, pero Jaume respondeu imperial. Ata Tyton sumouse na recta final dunha despedida gris para unha tempada de noite pechada.
