O momento máis difícil na carreira dun xogador

Paco Liaño EXPORTERO DO DEPORTIVO

TORRE DE MARATHÓN

XOSE CASTRO

15 feb 2018 . Actualizado ás 05:05 h.

Cando perdemos a Liga do penalti de Djukic falouse moito de que acusaramos a presión, pero esa presión cando estás arriba non ten nada que ver coa que padeces cando estás nunha situación complicada. É ese o momento no que nos equipos aparecen xogadores que aínda que adoitan dar menos no global son capaces de render ao máximo, e ao contrario: outros a quen a inquedanza non lles permite manter o nivel.

Aí resulta fundamental o adestrador, para tirar de xogadores que sexan capaces de salvar a situación. Algo que moitas veces non ten nada que ver con quen porte o brazalete, senón con atopar xogadores capaces de erixirse en líderes sobre o céspede en momentos en que o adestrador ten pouco que dicir. E neste Deportivo non vexo un Rekarte, un Djukic, un Voro ou un Mauro. Xente que sexa capaz de corrixir ao compañeiro e animarlle a ofrecer o mellor de si mesmo, facer que tire para adiante.

Cambiou moito a configuración dos vestiarios. Aquel con o que nos xogamos o descenso era moito máis sinxelo de levar. Entre xente con moita fame e carácter competitivo, coa base dun equipo que subira de Segunda, e Arsenio, que achegaba normalidade coa humildade e o traballo. Eramos conscientes do que nos xogabamos pero sabiámonos/sabiámosnos un recentemente ascendido pasando unha dura proba.

Non se pode dubidar do compromiso de ninguén sen máis, pero a nivel espectador parece complicado levar un persoal como a actual. Transmite unha impresión de falta de solidariedade e unión. Hai moita cara longa e cabeza gacha, faltan palmadas de ánimo, equipo. Clave para o momento máis difícil na carreira dun xogador.