Emre Çolak asinou unha das súas mellores actuacións como branquiazul e foi clave no triunfo
10 dic 2017 . Actualizado ás 23:06 h.Se Çolak xoga, o Dépor xoga, a afección divírtese e, normalmente, o equipo suma puntos. Ata onte, o turco participara nos mellores minutos da vitoria contra o Alavés, sido titular no triunfo ante o Xetafe, rendido a un altísimo nivel na vitoria copeira nas Palmas e onte volveu saírse e a conducir ao conxunto branquiazul ao éxito. Foi o recordo de que é un xogador diferente e pode ser tan bo como bonito.
«Cremos que xogase e fíxoo moi ben. Estou contento co seu rendemento. Gustoume moito como o fixo tamén nas Palmas e en Sevilla tiña pensado sacalo a última media hora. Fixo un bo partido, pero cada encontro é diferente e seguiremos tratando de escoller aos mellores en cada ocasión. Agardemos que Çolak siga nesta liña», expresaba Cristóbal tras a exhibición do turco de onte.
Porque o futbolista que onte levou a batuta do Dépor foi un xogador absolutamente implicado non só en labores ofensivos, a súa gran especialidade, senón tamén á hora de correr cara atrás. O esprint que se pegou mediada a segunda parte para obstaculizar unha contra do Leganés resume o esforzo sen condicións que realizou durante todo o partido e que Riazor lle agradeceu no momento de ser substituído cunha ovación das que reserva só para os grandes.
Xa co balón nos pés, o recital foi dos de concerto de Ano Novo. Non se gardou nada. Que o partido requiría esconder o balón e buscar a falta, pois aí aparecía o turco resgardándoo do alcance dos rivais e provocar a falta. Que estaba a custar sacar o balón en defensa, pois Emre acudía ao rescate para mostrar liñas de pase alternativas. Que Adrián, Carles Gil, os mediocentros ou Lucas precisaban de alguén con quen asociarse para dar fluidez ao xogo, pois por aí asomaba un 8 ofrecéndose e facendo paredes precisas. Que todos os compañeiros estaban demasiado marcados e non era posible asociarse, pois o pequeno futbolista decide que hai que probar a Cuéllar cun duro disparo que o meta non atalla e supón a antesala do gol branquiazul. E xa, cando parecía que non quedaba taconazo, espuela, xesto técnico que facer, pois aí saca da chistera uns cantos pases entre liñas, de primeiras e sen mirar, que farían levantar do seu asento ao mesmísimo Djalminha. Foi o mellor partido de Emre Çolak no que vai de tempada e o mellor xeito de rebelarse contra a súa suplencia. Porque, se o turco está ben, pouco máis necesita este Dépor. Con (o) 8 basta, como na serie.
