O porteiro que empezou a liga como titular segue de baixa, o central de referencia descansou para que remitan as súas molestias físicas, o capitán leva un mes sen xogar e o punta máis desexado só entrou ao final polo risco a unha recaída. Na aliñación do Dépor non había rastro da imaxinaria columna vertebral de finais de agosto, e amais outros dous dos seus xogadores máis determinantes e versátiles, como Adrián e Carles Gil, tampouco teñen a alta aínda. Convén non esquecer a precariedade coa que o Deportivo se plantou en Ipurúa. Porque tampouco é xusto que se instale unha permanente e autodestructiva sensación de insatisfacción ao redor dun equipo que apunta síntomas de melloría. Esta vez, o empate deixa un puñado de boas noticias para o Deportivo: apontoa a defensa, a calamidade que desangrou o principio de Liga , foguea unha xoia de 18 anos na portería e recupera a versión máis solvente de xogadores que van ser moi necesarios de aquí a final de Liga como Sidnei e Guilherme.
É certo que ninguén lembrará esta visita do Deportivo ao Eibar cando remate a tempada. Non houbo espazo para o preciosismo en Ipurúa. Quen o agardaba? Pero o empate debe axudar a construír un equipo ilusionante.
Mel xogoulla con Francis, e acertou. Non dubida en axitar o once en busca de solucións. Aínda que unha parte da contorna empéñese en ver un adestrador tribunero que toma decisións para contentar á bancada, en realidade non se aforrou decisións difíciles dentro do vestiario. Como ao sentar a un Sidnei irrecoñecible, ou ao prescindir de veteranos de peso no vestiario como Navarro, outro dos capitáns.