Katheryn Winnick, intérprete de «Viquingos»: «Ía durar dous anos e agora os fans piden ao director que non me maten», di a actriz da serie, que volve hoxe a TNT
03 dic 2018 . Actualizado ás 18:05 h.Cando un viu á guerreira viquinga Lagertha rebanando pescozos baixo a neve e atravesando barrigas coa cara salpicada de vísceras e sangue, custa imaxinarse a Katheryn Winnick tostándose ao sol nas praias de Porto Banús. Pero así é. Winnick (Toronto, 1977) é a actriz de orixe ucraína que desde o 2013 interpreta á raíña Lagertha en Viquingos , a serie que volve hoxe a TNT (22.15 horas) con dez episodios correspondentes á segunda parte da quinta tempada. A ficción histórica goza dunha lexión de fans españois que se iniciaron na cultura e a mitoloxía escandinavas da man do lendario rei Ragnar Lodbrok, do seu irmán Rolo e da propia Lagertha, esposa de Ragnar e nai do seu primoxénito Björn. Winnick chegou ao mundo da interpretación grazas ao seu extraordinario manexo das artes marciais: é cinto negro de kárate e taekuondo e dedicábase a dar clases de combate a actores, o que finalmente lle animou a estudar para ser actriz.
-O seu personaxe é unha muller valente, loitadora, ás veces temible... Que diría a Lagertha viquinga do movemento #MeToo?
-Estaría a loitar de xeito conxunto con todas as mulleres e en calquera circunstancia. Construíndo un escudo ou un muro contra todos estes homes que utilizaron os seus poderes contra as mulleres dun xeito ameazante. Sin duda sería a líder do grupo. Son unha gran defensora do #MeToo. Ensino autodefensa ás mulleres, e antes de ser Lagertha xa daba clases a mulleres nun colexio de Toronto e ensináballes a protexerse. De feito teño pensado lanzar unha empresa de autodefensa que dea ás mulleres todas as ferramentas que necesitan para defenderse.
-Diría que «Viquingos» é unha serie feminista?
-Lagertha é sin duda unha feminista. É curioso porque había moito receo á hora de empregar esa palabra. A definición real do feminismo é que exista igualdade entre as mulleres e os homes. Eu estou orgullosa de chamarme a min mesma feminista, pero quizais teñamos que redefinir esa palabra. O que está claro é que necesitamos máis homes feministas.
-Despois de rodar escenas con tanto sangue... hai algo que aínda lle impresione?
-Fai sete anos que empezou Viquingos e neste tempo fun nai, guerreira, cortei cabezas... Realmente non podo pensar en algo que non teña feito nesta serie.
-Son máis difíciles as escenas de sexo que rodou con homes e mulleres ou as de acción, nas que ten que moverse con armas tan pesadas?
-Esa é a miña pregunta favorita, se me gustan máis as escenas de sexo ou as de espadas. Non estou segura. Pero direiche que as dúas son todo un desafío. A ver, nas escenas de sexo estás rodeada de xente, de luces, de maquilladores... asegúroche que non é tan íntimo como aparece na serie. E as escenas de acción encántanme. Empecei coas clases de taekuondo cando tiña sete anos, así que as artes marciais forman parte da miña vida e nesas escenas pódoas pór en práctica, e iso gústame.
-Cando «Viquingos» iniciou a súa primeira tempada, no ano 2013, o seu personaxe era un máis; o protagonismo levábanllo Ragnar, Rolo e Floki, o construtor de barcos... Pero a raíña Lagertha ha ir a máis e agora todo xira ao redor dela.
-Cando lin o guion por primeira vez non sabía que o meu personaxe ía crecer tanto. Nin me podía imaxinar que me ía facer vella na serie. Ao principio dixéronme que ía durar dous anos, logo que catro... e sei que o director recibiu moitas mensaxes de fans que lle piden por favor que non me maten... e eu agradézoo. Mata a todos, pero non mates a Lagertha.
-No último capítulo emitido en España vimos a unha Lagertha envellecida, afundida, á que Ivar destronou como reina de Kateggat... estamos a achegarnos ao seu final?
-Lagertha está nun momento difícil, sufriu moitas traizóns e agora debe delegar a responsabilidade noutras persoas, pero, aínda así, vai superar este momento tan delicado como superou outros momentos duros. O que non mata a Lagertha faina máis forte.
-Que lle gustaría ter de Lagertha?
-¡Quero ter o seu armadura! Quéroa de verdade. Encántame a armadura que leva, con todas esas pezas personalizadas... o departamento de vestiario de Viquingos ten unha chea de talento. Non sería posible contar a historia e facela crible sen o seu traballo. É realmente extraordinario.
-Dirixiu un dos novos capítulos. Que tal a experiencia?
-Foi xenial. Amo dirixir. Traballar con xente tan boa foi marabilloso. Estou a desexar ver ese capítulo.
-Que lle ensinaron os viquingos?
-Como cultura, ensináronme o intelixentes que eran, construíron barcos, cruzaron océanos, estiveron en todo o mundo, incluíndo Norteamérica. Foron os primeiros exploradores e eran uns navegantes fantásticos que saíron a conquistar o mundo descoñecido. Estou moi orgullosa da súa cultura. E da serie.