Un pecio xunto á illa de Ons, en «Buscadores de Naufraxios»

s. c. REDACCIÓN / LA VOZ

TELEVISIÓN

O programa mergullará mañá nos restos do Cordeiro González

17 novs 2018 . Actualizado ás 05:00 h.

Mañá, ás 20.15 en TVG, Buscadores de Naufraxios viaxa ás proximidades da illa de Ons para mergullarse no pecio do Cordeiro González e mostrar unha auténtica xoia do patrimonio subacuático de Galicia. As correntes e o paso dos anos desfixeron as cubertas de madeira deste pesqueiro deixando ao descuberto o seu maxestoso temón, único en toda a Península.

O Cordeiro González era un pesqueiro de madeira construído en Domaio, Moaña, en 1961, polo carpinteiro de ribeira Benito Ferradás. Con 28 metros de eslora, 7 de manga e capacidade para desprazar 163 toneladas, era un barco grande que se dedicaba á pesca de arrastre e atopábase en perfectas condicións para a navegación. Con todo, o sábado 30 de agosto de 1975 foise a pique xunto á illa de Ons.

Cordero González: Era un pesquero de madera construido en Domaio, Moaña, en 1961, con 28 metros de eslora. Se hundió el 30 de agosto de 1975
Cordeiro González: Era un pesqueiro de madeira construído en Domaio, Moaña, en 1961, con 28 metros de eslora. Afundiuse o 30 de agosto de 1975

«Viñamos do norte de Fisterra, que traballabamos por alí nunha praia que lle chamaban Cantobarranco -explica Amable Graña, fogonero do Cordeiro González-. Estaba cheo de néboa e viñamos descargar». Estaban a entrar no porto de Marín cando, por mor da néboa e dunha avaría no radar, non viron ao pesqueiro Praia de Aldán e embistieron contra el. «Cando miramos ou barco estaba atravesado», conta Eusebio Graña, irmán de Amable e sobrevivente do naufraxio. «Mandámoslle ao patrón: ‘‘¡Dálle atrás! ¡Dálle atrás!’’ Pero de tan preto foi imposible frear, nin esquivalo nin nada».

A forte colisión provocou que se abrise unha vía de auga no casco do Cordeiro González. «Estes barcos de ribeira son verdadeiramente duros, pero se unha proa de aceiro bate contra un casco de madeira... complexo», explica o historiador Lino J. Pazos no programa Buscadores de Naufraxios de mañá. A pesar dos esforzos dos mariñeiros por manter o barco á boia, non houbo forma de salvalo. «Quen rachou foi o máis feble -di Eusebio-. Empezou a vir a auga para arriba e o barco empezou a ir ao fondo».

Accidente sen vítimas

Afortunadamente, o pesqueiro Praia de Aldán puido recoller a toda a tripulación e non houbo que lamentar vítimas, pero o Cordeiro González non tardou en afundirse baixo o mar. «A verdade é que o pasei moi mal, acolloado a tope -confesa Eusebio-. Era a primeira vez que ía ao mar e aos seis meses fomos ao fondo».

Os equipos de rescate trataron de reflotar o barco, pero o único que conseguiron foi desprazalo cara á praia de Melide . Afundido a 25 metros de profundidade na ría de Pontevedra, o Cordeiro González caeu no esquecemento ata que o mergullador Rafael Gutiérrez deu con el. «Empezamos a baixar, e o que atopamos alí era desconcertante -explica Rafa-. Aquilo estaba todo mesturado, zonas desfeitas, outras zonas enteiras... non comprendiamos nada».

Yago Abilleira, un experto mergullador que acompañou a Rafa nesta primeira inmersión, confirma que non sabían de que barco tratábase e revela a clave que lles permitiu identificar o barco: «Aquilo era un galimatías, e de casualidade, ao marchar... viuse que nun sitio do barco había dúas letras: RO». Grazas a estas dúas letras e á enorme fonte bibliográfica do historiador Lino J. Pazos lograron confirmar que estaban ante o Cordeiro González. «Dubidabamos pola situación, porque tiña habido outros naufraxios, pero foran recuperados ou dinamitados -explica Lino-. E que acabaran con esas dúas letras, pois branco e en botella».