O cine de Hollywood aliméntase da televisión

Tamara Montero
tamara montero SANTIAGO / LA VOZ

TELEVISIÓN

Claire Foy durante la presentación en Venecia de «First Man»
Claire Foy durante a presentación en Venecia de «First Man» TONY GENTILE | Reuters

Os intérpretes de series copan as estreas da gran pantalla mentres as estrelas buscan ficcións por capítulos

09 novs 2018 . Actualizado ás 05:00 h.

É unha sensación perturbadora. Sentarse na butaca e no primeiro fotograma, descubrir que Mr. Robot mutou en Freddie Mercury. Un Freddie Mercury formidable. Que os primeiros representantes de Queen son Meñique, que, por sibilino, é o peor vilán de Poñente, e o republicano irlandés de Downton Abbey que se converteu nun aristócrata adiñeirado. Que o avogado e posterior xestor hai horas extra no infiltrado.

É unha sensación turbia. E cada vez máis frecuente. Joe Castleman, que dorme xunto a unha portentosa Glenn Close nun timo cruel á vez que intelixentemente deseñado, facíase chamar o Gorrión Supremo fai relativamente pouco. O seu eu máis novo é o Targaryen menos carismático. Na última de Spike Le, Adam, o noivo de Hannah Horvath (Girls), Tom Keen (TheBlacklist ) e Heath (The walking dead) coáronse na repartición. A cuestión filosófica que xorde sostendo as palomitas mentres ves como Isabel II deixou Balmoral para ser a esposa de Neil Amstromg é simple: Que está a pasar?

«Antes, traballar na televisión era como asumir que eras un actor de segunda», explica o investigador da USC Luis Ogando. Só hai que lembrar as primeiras grandes series desta terceira idade dourada da televisión: A á oeste da Casa Blanca e 24. Martin Sheen e Kiefer Sutherland. Ambos os actores que xa non tiñan éxito. Estaban esquecidos.

Hoxe, ocorre exactamente o contrario. Os intérpretes televisivos «dan o salto ao cine como mostra da calidade das películas». Ter na repartición a Bryan Cranston (Walter White), a Peter Dinklage (Tyrion Lannister), a Jon Hamm (Don Draper) ou a Elisabeth Moss (June Osborne) «é sinónimo de calidade» nas grandes producións cinematográficas. Ogando só saca a relucir un dato: o Óscar a mellor actriz de repartición gañouno Allison Janney, unha actriz de televisión - C.J. Cregg na á oeste da Casa Blanca-.

Tanto cambiaron as cousas que mesmo se está dando o efecto contrario. Os grandes nomes da fama hollywoodiense agora queren o pequeno formato. Só hai que pensar en Big Little Lies, con Reese Whiterspoon e Nicole Kidman que na segunda tempada incorpora a unha lenda viva da interpretación: Mery Streep, que foi sempre actriz de gran formato.

Amazon Prime acaba de estrear Homecoming, unha serie que protagoniza outra das maiores estrelas cinematográficas vivas, Julia Roberts, que fai o papel dunha terapeuta que traballa con militares. «Os actores de cine agora fan televisión como exemplo de traballo de calidade», explica o investigador da USC.

A lista é xa longa. Moi longa. Aínda que agora defenestrado, Kevin Spacey labrouse un nome con Seven ou American Beauty, pero o personaxe que o encumbró foi o vilán definitivo: Francis Underwood, o pérfido presidente de House of Cards. Claire Danes, que iniciou unha prolífica carreira no cine a mediados dos 90, pasouse á televisión no 2010. Os seus xestos serán para sempre os de Carrie Mathison, a protagonista de Homeland . Drew Barrymore converteuse en Sheila en Santa Clarita Diet. Jude Law é O novo papa e o elenco de Feud: Bette and Joan é de infarto: Jessica Lange -un das protagonistas de American Horror Story- e Susan Sarandon, ao que se suman aparicións de Catherine Zeta-Jones e Kathy Bates.

«É un proceso que vai a máis», vaticina Luis Ogando, que pon o acento en Big Little Lies, «que acelerou o proceso. Creo que sobre todo actrices que non tiñan moitos papeis no cine que as estimularan cren que na televisión si que poden ter ese tipo de papeis». Porque a televisión se converteu no refuxio creativo, nese mundo libre no que aínda se poden facer cousas máis aló dos corpiños hollywoodienses.

Directores e guionistas

Esa migración non só se dá no ámbito interpretativo. «Creo que moitos directores e guionistas se pasaron á televisión porque lles dá moito máis campo de manobra que no cine». O propio Aaron Sorkin -A á oeste da Casa Blanca, TheNewsroom - antes de pasarse á televisión era guionista de cine. Allan Ball, escribiu American Beauty e foi despois o creador de A dous metros baixo terra True Blood. Sam Esmail, o creador de Mr. Robot Homecoming, fixera cine.

Tamén en España a profesión cinematográfica está a mirar cara á televisión como unha aposta pola creación de calidade. Alberto Rodríguez e Rafael Cobos artífices de películas como A illa mínima e O home as mil caras, son tamén quen deron vida á Sevilla do século XVI. Enrique Urbizu, que foi director e guionista de Non haberá paz para os malvados, acaba de estrear en Movistar + Xigantes, a historia dunha saga familiar feroz e do seu patriarca, José Coroado, que loita por manter o control.