Marta Verona, gañadora de «MasterChef 6»: «Con 10 anos pedín unha batidora de varillas como agasallo de Reyes»
TELEVISIÓN
Convenceu os xuíces cun gazpacho, unha caldereta de peixe e uns «macarons» de frambuesa
12 jul 2018 . Actualizado ás 08:18 h.Marta Verona, de San Lorenzo del Escorial, 23 anos e estudante de Dietética e Nutrición, é desde onte a vixente gañadora de MasterChef España 6.
-Que foi antes no seu caso, a nutrición ou a cociña?
-Son dúas disciplinas que van da man. Grazas a que empecei a cociñar, achegueime á nutrición. Pensaba en como facer os pratos máis nutritivos ou interesantes. Son dúas disciplinas que se retroalimentan, e ademais pódenche facer gañadora de MasterChef .
-De onde vén a súa paixón pola cociña?
-Desde pequena sempre me gustou. Con 10 anos pedín como agasallo de Reyes unha batidora de varillas para poder montar claras. Imaxínache, desde moi lonxe. Cando os meus pais se separaron, eu empecei a cociñar co meu pai. Aí empezou todo. Para min a cociña é un acto moi familiar.
-Pero agora encamíñase a unha vía profesional
-Si, a min encantaríame ser cociñeira. Desde os 18 anos teño marcada esa folla de ruta e, por agora estase cumprindo.
-Lembrando a final, que pasou pola súa cabeza cando lle dixeron que tiña que realizar dous pratos de Oriol Castro e Mateu Casañas?
-Cando vin a caixa misteriosa pensei: «¡Divos meu!, creo que vai ser a proba máis difícil de todas». A sorpresa foi que había unha foto cun dos meus soños, Onde Marta, o meu cátering doce. Iso fíxome virme arriba.
-Ao ser elixida como a mellor da proba, é dicir, como primeira duelista, non se viu como gañadora?
-Creo que os xuíces o que recompensaron foi a miña capacidade de superación.
-Afirma que MasterChef é un creador de soños, con que soña agora?
-Gañar MasterChef xa é un soño, agora gustaríame formarme e converterme nunha gran chef. Encantaríame ademais montar talleres de cociña saudable para ensinar á xente a comer mellor.
-No duelo final enfróntase a Ketty, da que tamén é amiga inseparable, quería que fose ela o seu rival?
-Si. Vivimos todo isto xuntas, así que cumprir o noso xuntas era o que quería.
-A súa nai e o seu pai afirman que lle viron crecer nos tres meses de concurso, creo realmente?
-Créoo. O meu pai dixo que en tres meses madurei o equivalente a tres anos. Vivir esta experiencia, tan dura, sen a túa familia, faiche crecer. Eu son moi familiar, pero asumir riscos é madurar.
-Que momento cre que nos gustou e non vimos da convivencia na casa?
-Inauguramos unha tradición. Cada vez que se ía un compañeiro faciamos unha festa de despedida, The Kitchen Night Club, e alí bailabamos e gozabamos xuntos. Iso tamén é MasterChef.
-O seu menú final é unha oda á dieta mediterránea.
-Son moi defensora da nosa terra e os nosos produtos.
-Pero se tivese que elixir un prato para incluír no seu libro de receitas sería...
-Os macarons de frambuesa e chocolate fixéronme gañadora. Sería ese prato.
-Martín Berasategui, Quique Dacosta, gañadores anteriores... De todos eles a cal lembra con máis cariño?
-Téñoo claro, Miri foi a que me fixo cambiar de mentalidade cos seus consellos. Teño que darlle as grazas.
-Considera que nos faltou por ver algo de vostede dentro do concurso?
-Mostreime como son, sen capas, e por iso estou contenta.