Polo menos un 13 % da poboación padece este tipo de inquedanza
02 ene 2018 . Actualizado ás 05:00 h.Primeiro foi Snapchat e, pouco despois, case todas as redes sociais han ir detrás. A posibilidade de compartir unha publicación, unha imaxe ou un vídeo, que desaparece ás 24 horas de ser publicada foi a estratexia de Snapchat para atraer aos usuarios e, visto o éxito, Instagram, WhatsApp, Facebook imitárona. Pero, favorecen estas ferramentas a síndrome FOMO (Fear Of Missing Out), a sensación de perderse algo? Esta síndrome descríbese como un tipo de inquedanza social, o desexo de estar continuamente conectados e sabendo en todo momento o que outros fan, para non perder detalle.
Segundo a A M&Health Science Center College of Medicine de Texas, polo menos un 13 % da poboación estaría padecendo este tipo de inquedanza social. Nun estudo realizado entre mozos universitarios, o estudante medio pasa de oito a dez horas matando o tempo co seu smartphone, polo que entre aqueles que experimentan esta síndrome é frecuente que se receten antidepresivos.
Fernando Azor, psicólogo experto neste tipo de trastornos, considera que FOMO é en realidade a «necesidade de pór nome ás cousas», aínda que recoñece que si que existe esta tendencia, favorecida polas redes sociais e os medios de comunicación social ao permitir a publicación de información ao instante. «Fomentan a sensación de non querer perderse o que está a pasar en directo, tanto da actualidade como de amigos», asegura.
Con todo, Azor entende que, aínda que todos os humanos teñamos esa curiosidade innata por saber o que está a ocorrer, non deberiamos consideralo como un problema, salvo naqueles casos nos que esta síndrome, como outro calquera, convértese nun problema, «cando aparecen a dependencia e os efectos adversos que produce», sinala. Azor considera que «estar informado está ben, pero se se deixan de facer outras cousas por estar pendentes de que pasa, se se ten esa necesidade, pódese volver algo perigoso».
O psicólogo apunta que se poden ver extremos e diferentes graos nesta situación. En calquera caso, esta síndrome é exclusivo das novas tecnoloxías, porque «a información é sempre máis accesible e queremos saber que está a ocorrer». Pero de aí a que sexan as propias redes sociais as que fomenten este tipo de actitudes, facendo uso de estratexias de mercadotecnia neuronal, hai un gran salto. «As aplicacións están feitas para que sexan doados de usar», asegura este experto. «Esa usabilidad pode ter a súa parte inversa e que enganchen, pero padecer este tipo de síndromes teñen máis que ver coas características persoais de cada persoa e o momento puntual», engade.