A flota galega mira con envexa á irlandesa polas axudas ao despezamento
PESCA E MARISQUEO
Armadores claman por unha retirada «digna» ante a onda de problemas
12 ago 2022 . Actualizado ás 05:00 h.«Intentamos capear o temporal, pero toca reinventarse para saír adiante, porque agardar milagres que resolvan os problemas non é a solución. Canto máis tarde a Administración en escoitarnos e promover o plan de axuste voluntario que pedimos desde o sector para ser competitivos e reter e atraer persoal, máis grandes serán as consecuencias económicas e sociais». Pedindo preservar a súa identidade, un armador galego resume así o clamor da flota española por un equilibrio sostible de todos os seus segmentos para adaptar a súa capacidade ás posibilidades de capturas nun contexto onde a sacode unha onda de problemas.
Por iso, recoñecen que miran con envexa aos seus colegas irlandeses, cuxo Goberno acaba de recibir o beneplácito da Comisión Europea para destinar ata 60 millóns de euros ao desmantelamento voluntario de embarcacións con intención de contribuír á viabilidade das que continúen. Informacións públicas engaden que o Ministerio de Agricultura, Alimentación e Marina de Irlanda , cuxo titular é Charlie McConalogue, require aos propietarios dos barcos despezados que garantan compensacións á tripulación pola perda dos seus empregos.
Os 60 millóns para despezar algúns dos 2.000 barcos de Irlanda multiplican por case seis os 9 millóns de euros inicialmente consignados polo Ministerio de Agricultura, Pesca e Alimentación para os 7.852 pesqueiros españois activos.
Que concrete como distribuirá ese diñeiro do Fondo Europeo Marítimo e de Pesca (FEMPA) agárdano impacientes armadores de buques que faenan en caladoiros internacionais do Atlántico noroccidental (arrastreiros de Terranova) e do nororiental (arrastreiros, volanteros e palangreiros de fondo en Gran Sol e de superficie no norte), así como nos nacionais (arrastreiros de Galicia e do Cantábrico, cerqueiros galegos e buques de artes menores).
Cando unha empresa deixa de ser rendible, ao propietario quédalle pelexar por seguir á boia ou desfacerse dela para non arruinarse. E nese brete están decenas de armadores galegos e doutras zonas de España. Desde Pesca admitiron ter recibido propostas para o que a patronal Cepesca expuxo como unha saída para abandonar a actividade «dignamente».
As causas do desánimo
Meses atrás, o ministerio rexeitou plans de reestruturación expostos por arrastreiros e cerqueiros de litoral, así como por barcos de Gran Sol. Agora estaría disposto a reformularse destinar máis diñeiro do FEMPA a subvencionar despezamentos. Queda por ver canto e, sobre todo, que barcos poderían acollerse.
Por que rende o desánimo e hai tantos armadores dispostos a tirar a toalla? Aínda que a gota que colmou o vaso foi a inflación derivada da invasión de Ucraína, cun aumento xeral de custos e o encarecemento do combustible, o certo é que arrastran problemas desde hai tempo. Algúns, endémicos, como a falta de tripulantes e de substitución xeracional, aínda que creen que podería axudar a resolvelos un axuste da flota que potencialmente melloraría os ingresos dos que continúen e, xa que logo, o interese por traballar na pesca.
Tampouco son novas as continuas restricións que emanan de Bruxelas , condicionando aínda máis a un sector moi controlado. Aínda que considerado esencial como provedor de alimentos, séntese maltratado por unha Comisión á que lle afea que protexa o medio ambiente sen equilibralo co impacto socioeconómico sobre a flota e as comunidades costeiras. As últimas da longa lista de medidas que inquietan aos pescadores son o veto a toda a pesca de fondo en 87 áreas de España, Portugal, Francia e Irlanda, a cruzada contra o arrastre de fondo ou o incremento de zonas protexidas ata case un terzo das augas comunitarias.
Seguen pelexando os armadores por reconducir outras que emanan de Madrid , como o que consideran unha expropiación das cotas que lles permiten comprar ou a pertinaz negativa a rebaixar o IVE dos produtos do mar para frear a caída do consumo.
