De gran explotación láctea a primeiro coto privado de caza de Galicia

En Galicia non é frecuente achar grandes extensións de terra cun único dono. É unha comunidade dominada pola fragmentación da propiedade. Minúsculos pedazos esparexidos ao longo e ancho do territorio. A Leira Río Seco, entre Melide e Palas de Rei, é talvez una das grandes excepcións: unha vasta extensión de terra, de 256 hectáreas e 10 quilómetros de perímetro. Ata hai un ano, alí pastaban a diario as 300 vacas da que era unha das explotacións de leite máis grande de Galicia, fundada en 1975 polo empresario e gandeiro Leandro Quintas (Santiso,1 937), que acababa de regresar de Cataluña. Por aquel entón colleu unhas parcelas que foran do seu avó e, a través dun proceso de concentración, foi facéndose cunha leira que ten terreo en dous concellos galegos: Santiso e Palas de Rei, lindando con Melide.

En toda esa superficie, Leandro Quintas aínda cultiva piñeiro e mantén unha explotación de porcino, con dous mil porcos de cebo. Pero non hai nin rastro das vacas que producían case un millón de litros anuais en ecolóxico . A especie, descendente dunha variedade inglesa importada por este empresario desde Inglaterra, daban un leite de primerísima calidade. «Este é un negocio que non compensaba, e no que os gandeiros eran vítimas dos abusos constantes das industrias, como acaba de quedar de manifesto coa última multa de Competencia», denuncia este empresario. Agora, aos seus 82 anos, está disposto a emprender outra aventura, e leva xa uns meses asesorándose para converter esa inmensa leira nun coto privado de caza. Será o primeiro de Galicia porque, como confirman desde a Consellería de Medio Ambiente, «non hai cotos privados na comunidade. Só existen tecores, que poden ser de xestión municipal ou xestionados por sociedades de caza».

Conta Leandro Quintas que «a maioría dos cazadores galegos vanse a comunidades como Andalucía e a Castela León ou A Mancha, e aquí non teñen unha extensión como esta; os que me asesoraron consideran que este sería un coto moi bo pola orografía e o tipo de leira».

A súa propiedade estaría enfocada á caza menor: perdiz, paspallás, faisán, lebres e coellos. Cada un dos cazadores tería que pagar, cada xornada, uns setenta euros, segundo as tarifas que existen no sector, e a idea de Leandro Quintas é que, por razóns de seguridade, non haxa máis de dez ou doce por día. O seu obxectivo é que o negocio empece a funcionar no prazo duns meses e estea plenamente operativo en outubro. «Xa están todos os papeis, todo rexistrado, e sairá adiante seguro, segundo indicoume o xestor», explica. O proxecto está tan avanzado que este empresario xa construíu un amplo comedor para os cazadores e unha nave de recepción, na que poderán expor algunhas das especies que logo soltan para a caza. Este empresario galego tamén se atopa en conversacións con outros investidores de Madrid para ver se acondiciona unha parte da xigantesca leira para a cría de cabalos. «Estiven facendo os números, e a caza, utilizar isto como coto, é moito máis rendible que seguir nun sector como o lácteo, onde cada vez hai máis excedente de materia prima, e a un prezo máis baixo; as cousas a medio prazo estarán moi complicadas para as granxas porque virán escenarios de baixadas moi bruscas das cotizacións en orixe, e volverán ter perdas», insiste Leandro Quintas.

Nun segundo plano xa desde hai tempo, aos seus 82 anos, este gandeiro foi tamén o impulsor da Unión Sindical Agraria Galega (Usag), organización que levou o seu selo persoal e o seu empeño, e que tratou sempre de reivindicar un trato xusto aos produtores de leite. Leandro xa se cansou das vacas, pero non do medio rural, o territorio no que naceu, ao que dedicou gran parte da súa vida, e no que quere seguir creando valor.