Patrocinado por Patrocinadopor

A marmelada que se sabe a que froita sabe

Begoña Rodríguez Sotelino
begoña r. sotelino VIGO / LA VOZ

AGRICULTURA

M.MORALEJO

A redondelana Pilar Sotelino está detrás de Avoa Makika, unha pequena empresa de confitura natural e pouco azucre; proxecto persoal co que debuta no mercado, que puxo en marcha tras criar aos seus fillos

01 oct 2022 . Actualizado ás 05:22 h.

Aos 57 anos, e con dous fillos a piques de voar do niño, Pilar Sotelino decidiu que era o momento de emprender. Levaba toda a vida facendo de todo coma se non fixese nada (que é a tradución de ama de casa) e de súpeto parouse en seco. «Sentíame en débeda comigo mesma e coa sociedade, e quería achegarlle o que sei facer», conta. Entre todas aquelas tarefas que facía e fai, estaba a elaboración de marmeladas. «Sempre as fixen eu porque as do súper non me gustan demasiado. Adoitan estar demasiado azucaradas e a min todas me sabían igual, non me parecía que se apreciase ben a froita que levan», explica a muller, que reside na parroquia de ou Viso, en Redondela.

«Ao principio regalábaas, pero un día pensei que as podía vender, que podía abrir aí un camiño», recoñece. Así o fixo, e aí comezou a tarefa máis dura xa que segundo asegura, esa parte, a comercial, é a que máis lle custa. «Para min facer a marmelada é moi doado. Póla no mercado é outro cantar, pero aí estamos, pelexando por facernos un oco con esta aventura», explica usando o plural a pesar de que realmente, detrás da súa empresa, Avoa Makika, está ela soa aínda que conte ás veces coa colaboración, e sobre todo co empurre os seus fillos, Claudio e Mario. «Eles confían moito en min e cando me veño abaixo anímanme a que siga», conta.

Aínda non fai nin un ano que se estreou, en novembro do ano pasado, co seu pequeno proxecto no mundo empresarial e xa tivo a oportunidade de comprobar a resposta dun público crecente, sobre todo acudindo a feiras e mercados, e axitando publicacións para estar ao día en redes sociais, para o que ten tamén a axuda dunha amiga que xestiona ese apartado. «Onte mesmo saíu un pedido para Madrid. Fago envíos onde pídanme», advirte.

As súas marmeladas non se chaman Avoa Makika só por homenaxear á súa ascendiente (que tamén, xa que era «moi loitadora e traballadora, tivo 12 fillos e moito enxeño para pórlles cada día un prato de comida en tempos difíciles», relata. A isto engádese o ambiente no que creceu Pilar . «Desde pequena, en casa dos meus avós, en Ventosela, había moitos froiteiros, tiñan un horto con moitísimas árbores e plantacións de leitugas, tomates... era un supermercado ecolóxico aquela casa», compara con humor.

«Alí empezou un pouco a cousa, ela cultivaba e facía marmelada, e tamén a súa nai. En realidade, todas as mulleres da miña familia: a miña nai, as miñas tías, as miñas primas... son moi boas cociñeiras e saben aproveitar os alimentos. De todas aprendín moito», recoñece.

Unha vez asentada o seu labor e formalizada e rexistrada a empresa, a emprendedora pediu axuda profesional para o deseño e etiquetaxe do seu produto. Ao ser unha produción pequena, organízase preparando cantidades que logo sae a vender en feiras gastronómicas ou agroalimentarias, ademais de ter material dispoñible para venda online.

«Estou en fase de que me coñezan no sector e en tendas non teño produción aínda, pero todo se andará», asegura. Sobre a fórmula das súas elaboracións, revela que «non teñen nada sofisticado, é moi tradicional, o que leva é o tempo que lle dedico. Para facer unha tirada de marmelada estou toda a mañá. Por exemplo, para as de laranxa, as pelo e curto a man. Na cocción e a paciencia está o segredo». Por outra banda, explica que levan moi pouco azucre «porque un pouco ten que levar», xustifica, e limón e nada máis. Pilar Sotelino admite que fixo probas con edulcorantes, pero descartounos. «Uns cambiábanme o sabor e outros a cor. Prefiro o azucre. As persoas diabéticas non o poden tomar, pero un pouquiño pola mañá non é tanto, porque leva moi pouco....», argumenta. Para as súas marmeladas tira de froitas de tempada (aínda que de laranxa e mazá ten sempre) e de produtores de proximidade. Agora está a facer xa marmelada de crema de cabaza con leite de coco, de castañas en almíbar e de tomate seco. «Ensinoume a técnica un experto siciliano», revela.

Un pouco de historia.

Onde atopalas. A creadora das marmeladas Avoa Makika conta que se ben aínda non ten distribuidores, está a desexalo. «Ando na súa busca», recoñece. En Redondela, municipio no que vive, aínda non teño ningún punto de venda físico e gustaríame», recoñece tras lembrar que se pasou o verán coa súa produción de tempada (cereixa, ciruela e fresa), de feira en feira, indo a Moaña, Ponteareas, A Coruña e Vigo (na primeira vegana de Galicia). Ademais acode cada dous ou tres meses a un mercadillo en Arteixo ao que van artesáns de toda Galicia e en todo caso, as súas marmeladas están ao alcance do público na súa web (makika.gal) e en Instagram (\avoamakika).