A produción de mel cae á metade na costa e mantense a bo nivel en zonas de interior

A escasa floración do eucalipto provocou unha caída da produción de mel nas zonas costeiras de Ferrolterra e Ortegal, que as delegacións da Asociación Galega de Apicultura (AGA) destas comarcas estiman entre un 50 e un 70 %. No interior da comarca, con todo, a tempada «foi boa, semellante a outros anos bos, aínda que non ao nivel do ano pasado, que foi boísimo», segundo explica Manuel Ferreira, responsable de AGA na comarca do Eume.

O presidente da Casa do Mel de Goente, que aglutina a 300 mieleros de toda Galicia (a maioría, das provincias da Coruña e Lugo), constata que «nas mostras que se recolleron para a cata das xornadas apícolas de outubro, case todas son de mel escuro [de monte, de brezo], e hai poucas claras [de eucalipto ou zarza]». En todo caso, conclúe, «houbo anos bastante peores, pero os apicultores veñen acostumados ao ano pasado, que foi moi bo, con grandes cantidades de mel de flor de eucalipto».

En canto ás vendas, Manuel Rodríguez Gómez, a cargo de AGA en Ortegal, destaca «o aumento da demanda entre os turistas que visitaron a zona este verán; a xente quere produto galego de calidade, e se é certificado, mellor aínda». Ferreira distingue entre o mes de xullo, máis frouxo, e o de agosto, «bo». As vendas na Casa do Mel de Goente derrubáronse durante os meses que durou o estado de alarma, pola cancelación das visitas ao centro pontés.

«As perdas foron enormes, suspendéronse unhas 50 excursións, colleu toda a época da Semana Santa e a fin de curso, e tiñamos convenios con axencias para visitas que tampouco se puideron facer», indica. Corrobora un aumento das compras de mel nas tendas de proximidade das provincias da Coruña e Lugo, onde se pode adquirir o mel envasada pola Casa do Mel de Goente. Esta entidade naceu, precisamente, para comercializar o excedente de produción dos seus socios. «Hai xente que vén todos os veráns de vacacións e leva mel para todo o ano», sinala. En canto aos prezos, roldan os nove euros por quilo da variedade multifloral e entre dez e once a monofloral. A economía da Casa do Mel de Goente tamén se resentiu pola anulación das visitas de escolares, que pagan a entrada.

Cada vez máis profesionais

En canto ao peso laboral da apicultura, Ferreira destaca «que cada ano, cinco ou seis socios fanse profesionais», a través da liña de axudas da Xunta para o sector primario, cofinanciadas polo Fondo Europeo Agrícola de Desenvolvemento Rural (Feader).

Iago Vilela Quintana, apicultor de Cedeira: «Agora teño unhas 300 colmeas e esta é a miña actividade principal»

Iago Vilela Quintana naceu en Madrid hai 39 anos, pero toda a súa familia é de Cedeira. Estudou Enxeñería de Montes e empezou a traballar en xardinería e paisajismo. «Pero non me gustaba o que facía e decidín virme a Cedeira, pensei dedicarme en algo relacionado co campo, como a agricultura ecolóxica, pero acabei facendo un curso na Casa do Mel de Goente», conta. Empezou a formarse fai sete ou oito anos e en 2016 incorporouse de xeito profesional ao sector, a través das axudas da Xunta e o Fondo Europeo Agrícola de Desenvolvemento Rural.

—Onde ten os colmenares?

—Teño varios en Cedeira, pero na costa hai moita presión da velutina, polo que a maioría os movo, fago transhumancia. Durante o inverno e a primavera están en Mera de Arriba (Ortigueira) e cando empeza a presión da avespa asiática lévoos ao monte Caxado, nas Pontes.

—Requirirá moita loxística...

—Si, é complicado mover as colmeas, sobre todo na primavera, se houbo boa colleita de eucalipto, porque pesan moito. De momento non teño unha pluma hidráulica para subilas e é moito traballo físico.

—Vive da apicultura?

—Teñas unhas 300 colmeas e esta é a miña actividade principal. De momento, no verán tamén traballo nun posto de vixilancia de incendios no Bierzo.

—Como o comercializa?

—En Galicia permiten vender unha cantidade de mel envasada por ti sen necesidade de rexistro sanitario, teño a miña etiqueta Cen por cen. E o resto véndoo a través da Casa do Mel de Goente, lévoo a granel e eles encárganse de envasarlo e vendelo.

—Dá para vivir?

—Non che vas a facer rico... Pero produzo uns cinco mil quilos, e iso cometendo aínda moitos fallos. Dedícome a isto, sobre todo, porque estou moi a gusto.

---

---

---