Haberá un xurado mixto formado por profesionais e público e tres galas en directo «probablemente en xaneiro»
23 jul 2021 . Actualizado ás 09:50 h.Benidorm, a cidade do Festival da Canción que serviu para catapultar a carreira de artistas como Julio Iglesias, acollerá a partir do próximo ano a designación do representante español en Eurovisión mediante dúas semifinais e unha gran final que poderían ter lugar en xaneiro. O anuncio, realizado na cidade alacantina, produciuse nunha gran rolda de prensa á que asistiron membros da directiva de RTVE , como o seu presidente, José Manuel Pérez Tornero, e autoridades políticas como o presidente da Comunitat Valenciana, Ximo Puig, e o alcalde benidormí, Antonio Pérez.
Nos últimos anos, o proceso de selección do representante español realizouse ben por selección interna (como é o caso do último candidato, Blas Cantou), en galas televisivas votadas polo público (como foi o caso de Ruth Lorenzo) ou aproveitando a canteira de novos talentos do concurso Operación Triunfo (Miki no 2019 e Alfred e Amaia no 2018).
Este novo modelo replicará dalgún xeito o sistema de elección do italiano Festival de San Remo, do que precisamente saíron os últimos vencedores de Eurovisión, a banda de rock Maneskin, así como o músico Mahmood, que foi segundo na competición europea no 2019.
Segundo o convenio asinado entre a cidade, a Generalitat e RTVE, Benidorm será «punto de encontro anual para a promoción da música española e da cidade cun evento musical cunha convocatoria aberta con todo o talento da música española, incluídos artistas consagrados e novos valores que busquen a súa oportunidade».
Cun nome e unha localización aínda por definir dentro da cidade, si se revelou que por primeira vez serán tres as galas en directo que constituirán a preselección, cunha final e dúas semifinais, «probablemente en xaneiro», segundo anticipou Amalia Martínez de Velasco, directora de Contidos de RTVE.
«Eurovisión é moi importante para RTVE, é dos eventos máis importantes da Unión Europea e congregamos á maior audiencia ao longo do ano, capaz de conectarnos cunha audiencia nova. Por iso queremos coidalo, facelo crecer e ter moita ambición, con moito foco e dedicación. Querémonos colocar noutro nivel», insistiu a directiva.
Para iso, constituirase un grupo de traballo específico con expertos da casa (incluída a emisora Radio 3), contando tamén con asesoría externa musical, e con «unha estratexia a longo prazo e unha planificación anual» para «converter este festival no que ten que ser».
«Empeza aquí un camiño de varios anos e consideramos que Eurovisión tense que preparar desde o día seguinte do último festival», dixo Martínez de Velasco, tras apostar por «impulsar o talento musical do país con boas cancións, artistas solventes, un espectáculo visual ben deseñado e apostar polo son actual».
Para a elección do gañador, haberá un xurado mixto composto por profesionais e público, que tamén podería contar con voces internacionais. Incidirase ademais na promoción internacional, participando nos concursos previos a Eurovisión para que «cando chegue Eurovisión, a canción xa teña soado e teña seducido a Europa».
«Hoxe é un día de ilusión despois de pasalo moi mal», dixo o presidente da Generalitat Valenciana, Ximo Puig, quen puxo na música e na «nova Eurovisión dos mozos» un «punto de inflexión» sobre os acontecementos dos últimos meses.
Nese sentido, lembrou que «se hai un emblema dos festivais, leste foi o Festival de Benidorm», creado en 1959 como un evento pioneiro en España e desaparecido no 2006.
«Esta cidade evoca o reencontro, a amizade, é hospitalaria e europea, por iso incardina tan ben esta idea de esperanza», opinou o mandatario valenciano, antes de considerar que «Benidorm nunca fallou nin fallará».
A rolda de prensa contou coa actuación dunha das mellores representantes nacionais dos últimos anos, Ruth Lorenzo, quen interpretou un popurrí do soado Waterloo de ABBA e a súa propia aposta para Eurovisión, Dancing In TheRain .
Festival de Benidorm, da cita que descubriu a Julio Iglesias ao descrédito
A elección de Benidorm como sede dun gran evento para a elección anual do candidato español a Eurovisión trouxo de volta a esta megalópolis costeira o recordo do seu extinto festival, unha cita que nos seus mellores anos descubriu a artistas como Julio Iglesias antes de decaer no descrédito, segundo informa Javier Ferreiro de Efe. Aínda en plena ditadura franquista, embarcada esta en o desenvolvismo e a chegada dos primeiros turistas, o Festival da Canción de Benidorm naceu a imitación do xa exitoso festival de San Remo italiano, tal e como sucedera uns anos antes con Eurovisión.
Foi en 1959 cando comezou a súa andaina coa vitoria do tema Un telegrama, que se converteu nun éxito internacional nas voces da chilena Monna Bell e do español Juanito Segarra, os cales aproveitaron este foco musical inédito en España para ampliar as súas carreiras.
A repercusión foi tal que varios medios da época reflectiron a pugna doutras cidades por arrebatarlle a Benidorm a sede fixa do festival, pero este permaneceu ancorado a aquela antiga vila de pescadores, agora meca de rañaceos, e viviu ata 1971 a súa época máis gloriosa.
Foron os anos nos que triunfaron cancións que aínda hoxe resoan nos nosos oídos, como Comunicando cantado por Arturo Millán en 1960, así como artistas que atoparon alí a súa primeira gran oportunidade, como Raphael, gañador de 1962 con Levan .
Aínda que se por algo pasou aos anais a gran cita musical benidormí foi por consagrar en 1968 a conversión de Julio Iglesias de exfutbolista a estrela da canción cun tema non menos antolóxico, A vida segue igual, da súa propia man.
O concurso nutríase do mellor talento do momento, vencesen ou non. Por alí pasaron temas de Manuel Alejandro (Ese día chegará, 1969) e presentadores como o mítico Bobby Deglané, Concha Velasco, Tony Leblanc ou Luis del Olmo.
Por suposto, tamén o fixeron multitude de artistas, cantautores como Víctor Manuel ou Dyango (gañador de 1976 con «Se eu fose el») e intérpretes como Karina ou Bruno Lomas (o de Ven sen temor).
A medida que o festival entrou na década dos 70, a calidade empezou a declinar paulatinamente, especialmente cando a chegada da Transición e de novas correntes musicais globais que se viron bloqueadas en ditadura empezaron a refrescar a música española.
Benidorm insistía nun tipo de artista e de composicións, pero transcorreran preto de dúas décadas desde o seu nacemento. Así sucedeu que, aínda recrutando a grandes talentos como o de Tino Casal, a cita perdera a súa empurre para converter aos seus participantes en estrelas. Xa non era o faro de outrora.
Intentouse renovar o público coa entrada de grupos de pop-rock, eliminar a parte competitiva e houbo un par de edicións sen carga (1979 e 1984), pero a expectación non remontaba e as súas outrora ansiadas sirenitas (nome do galardón) xa non brillaban tanto.
O primeiro gran paréntese chegou entre 1985 e 1993, cando regresou con dúas categorías: mellor canción de pop-rock e de canción lixeira. Con todo, a palabra «caspa» xa estaba indisolublemente asociada ao evento tanto como a unha cidade que deixara atrás a imaxe de prototipo futurista en favor dunha vinculado ao turismo alcanzable.
Os trampolíns agora eran outros, como demostrou o auxe do primeiro Operación Triunfo que si soubo conectar coa audiencia máis nova e demostrou que o formato de concurso musical non estaba tan morto como puidese parecer.
De feito, uns anos antes da súa gran explosión comercial con Lúas rotas (1996), Rosana pasou por alí como compositora co tema vencedor Lume e mel que cantou Esmeralda Grao en 1994, pero non foi onde logrou facer soar o seu nome.
O arraigamento aos clixés lastraba o festival. Xa non era o lugar onde ían os artistas a consagrarse, senón o último cartucho dos desamparados pola industria discográfica, como mostra o feito de que A Década Prodixiosa (activa desde 1985) alzásese coa última vitoria no 2006.
Só catro anos despois, Benidorm pareceu comprender a súa idiosincrasia e abrazar a filosofía do «kitsch» ao seu favor para volverse realmente moderna con outro concepto musical, o dos tan en boga novos festivais de verán de música alternativa. O Low Cost Festival (logo só Low Festival) chegou para quedar e aí permanece entre os máis visitados do país.
Queda comprobar se este novo evento musical auspiciado por RTVE, a cidade e a Generalitat Valenciana saberá recoller ese ronsel e aproveitar o seu carácter de pasaporte español ao Festival de Eurovisión para converterse nun auténtico San Remo que atraia apostas como o rock acedo e contemporáneo de Maneskin e levar ao país por fin á vitoria europea ou, como mínimo, a abandonar a intrascendencia.