Contrabandistas, monxes, «mouras», afiadores... e vistas de vertixe no corazón da Ribeira Sacra. Este é a espectacular contorna da Pedra Longa, un monólito que flota sobre o Sil, en Nogueira de Ramuín.
29 may 2021 . Actualizado ás 05:00 h.Varios penedos dispútanse en Galicia o título de Pedra Longa. O máis coñecido era o de Tordoia, de trece metros de altura con paredes lisas que delatan a súa orixe megalítica, pero aos poucos gaña fama o de Nogueira de Ramuín, un capricho da xeoloxía que mide entre oito e once metros, o que o cataloga como un dos marcos máis altos de Galicia. Emerxe nos bancales empinados do Sil e podería pasar polo menhir que perdeu Obélix, o fiel amigo de Astérix o Galo que, nas súas aventuras, porta ás costas un pedrusco.
No último lustro, a asociación Móvete por Nogueira rozou a maleza e sinalizou tres rutas circulares de 15 quilómetros por esta contorna granítico no corazón da Ribeira Sacra ourensá (Contrabando, Amargura e Farricoque). Os miradoiros da Moura ou Lampa e Pedra Longa, antes recunchos esquecidos, revalorizáronse para o sendeirista. A recuperación da Ruta do Contrabando revitalizou os seus soutos e haxas, que servían de refuxio aos trapicheros.
Para chegar á Pedra Longa de Nogueira de Ramuín pódese seguir unha senda sinalizada que parte de Luintra. O monólito está situado a 400 metros do altura sobre o Sil, nunha ladeira en pendente desde a que se albisca o canón. Ao baixar por un empinado camiño, de súpeto, a mole rochosa xorde da nada flotando sobre o monte. Case dá mareo ver como o pedrusco desafía a gravidade. Hai que dar varias voltas ao redor para comprobar que, efectivamente, a alongada roca garda o equilibrio sobre unha delgada base.
O selfi ao pé facendo pósea de Obélix cargando a roca é tentador, pero o excursionista desconfía de que, tras aguantar milenios, xusto ese día caer.
O lugar brinda un privilexiado miradoiro ao mosteiro de Santo Estevo de Ribas de Sil, un bastión empolicado sobre un barranco nun recodo do río e ao que se accede pola corredoira dun centenario bosque cuberto de brión branco e con muros tinguidos de amarelo. Ao fondo distínguese a Serra de Cabeza dá Meda e a meseta de Monforte.
Desde Pedra Longa e A Moura albíscanse abaixo, nas ladeiras da ribeira de Pantón , na beira da provincia de Lugo, varios pobos (Pombeiro, San Cosmede) e a vía do tren a Madrid que serpea paralela ao río.
O monólito está inserido nunha especie de parque temático do megalítico. Na ruta, hai sete mámoas milenarias (As Cabanas) e os Penedos dá Moura, rocas xigantes redondas, chamadas birlos, dispersas polo escampado. Presumiblemente, foron labradas pola erosión pero gañáronse a fama de máxicas. Sobresae unha laxa plana e de gran tonelaxe que, misteriosamente, pivota en equilibrio sobre un minúsculo punto de apoio noutra roca. Un ráscase a cabeza para adiviñar onde está o truco. Non o hai: é terra de mouros, como se denomina en Galicia aos «antigos» (máis que Obélix e os seus rivais romanos).
A escasos metros de Pedra Longa, está o castro semiexcavado de Portas dá Moura. Sobrecoge a monumental entrada flanqueada por dous bloques de pedra que darían o pego nunha escena de elfos do Señor dos Aneis. Ao baixar os chanzos de pedra, un imaxínase cruzando un gran portalón.Pasado o poboado castrexo hai que gatear por unha roca alta, en cuxa cima ondea unha bandeira, que é un balcón cunhas panorámicas de vertixe sobre o canón do Sil. A paisaxe é de infarto.
