Ana, gañadora de «MasterChef»: «Se non gañase eu gustaríame que o fixese Iván»
SOCIEDADE
A moza impúxose a Andy e ao concursante galego nunha final de gran nivel. O adestrador asegura que lle encantaría «abrir un restaurante na Coruña»
08 jul 2020 . Actualizado ás 05:00 h.A de Ana Iglesias , (Madrid, 24 anos) foi unha carreira de fondo. De «hormiguita», como definiu Samantha Vallejo-Nájera. Allea as polémicas da edición máis controvertida de MasterChef , a moza impúxose a Andy e Iván nunha final moi rifada. Agora só pensa en seguir formándose na cociña.
-Parabén. Como pasou estas primeiras horas como gañadora?
-¡Moitas grazas! Estou súper emocionada, aterrando aínda en todo isto pero moi contenta.
-Viuse algunha vez con posibilidades claras de gañar?
-En ningún momento pensei que gañaría, pensei que igual chegaba á final pero eu non me vía gañadora. Ata o momento o momento no que os xuíces me deron as valoracións tan positivas, foi aí cando empecei a darme conta de que podía gañar.
-Que supuxo o parón do confinamento para vostede?
-Nada de bajón, para min o confinamento foi unha pausa para relaxarme e coller forzas e volver empezar a lume de biqueira de novo, porque o necesitaba é parón das gravacións, madrugas, estrés. Relaxarnos un pouco e volver máis fortes.
-Supoño que a nivel persoal foi duro.
-Si, estar lonxe da familia foi moi duro pero hai que pensar que moitísimas familias estiveron igual, a moita distancia pasando toda a corentena. Nós fomos uns máis e apoiámonos moito entre nós e fixemos o posible por entreternos.
-Como viviu todos os momentos de tensión que xurdiron ao longo do programa?
-Sempre estiven un pouco á sombra nos problemas que houbo. Pero logo creo que se me compensou e sóubolleme valorar ser unha pequena hormiguita, como dixo Samantha. Non me molestou nin moito menos.
-Especialmente incómodos foron os boicots de Jose Mari nas probas por equipos.
-O que pasa é que eu xa coñecía a Jose Mari, sabía como era o seu carácter e eu tiña a confianza suficiente para dicirlle o que estaba a facer mal así que non dubidei en absoluto en facelo e en retomar ese cociñado.
-Como se lle ocorreu unir as súas dúas paixóns: a xoiería e a cociña no duelo final?
-Sabía que o quería unir dalgún xeito, pero non sabía como. No confinamento tivemos tanto tempo que eu pensei, se chego a final voume empezar a preparar isto... E ao final deime conta de que tiña máis que ver do que eu pensaba.
-Se non gañase, quen quería que o fixese?
-Téñoo claro, daríallo a Iván, 100 %. Para min foi un apoio, un referente e un completo amigo nas cociñas. Iván e Lúa tamén, os dous foron un gran apoio e se non gañase querería que o fixesen eles.
-Seguen mantendo o contacto?
-Seguimos escribíndonos, falando por teléfono de cando en vez, videollamadas... Con moitas ganas de vernos todos, a ver se facemos unha viaxe xuntos no verán.
-Como viviu a saída de «MasterChef» sen poder dicir que era a gañadora?
-Non poder contar que gañara vivino moi intensamente. Morríame de ganas por contalo e porque se decatase todo o mundo. Pero conseguín calarmo.
-Vai deixar as xoias pola cociña ou as compaxinará?
-A miña intención é poder facer as dúas cousas. Sei que podo grazas a que teño un equipo en Dúas Primeiras (a súa firma de xoiería) que o vai facer posible, e vaime a permitir que eu me dedique máis ao mundo da cociña. Estou moi contenta e vou pór todas as ganas en que sexa así en poder dedicarme ás dúas cousas.
