A familia Reyzábal, unha das máis coñecidas en España polos seus negocios en Madrid, sufriu un duro golpe. «Pensabamos que a cota estaba cuberto, que non podía haber algo máis dramático, pero si», reflexiona a cantante
07 jul 2020 . Actualizado ás 23:05 h.A familia de Bárbara Reyzábal, coñecida artisticamente como Barei, a cantante que representou a España no festival do Eurovisión con Say Yay no ano 2016, atravesa unha verdadeira traxedia. Un dos seus membros máis novos falecía traxicamente a pasada fin de semana afogada no río Trescares, en Penamellera Alta (Asturias), tras sufrir un envorco a canoa na que ía, segundo informa La Voz de Asturias.
A menor, que segundo varios medios publican chamábase Ana Reyzábal Rus, era filla de Eduardo Reyzábal Fernández Villajurbin e neta de Eduardo Reyzábal Larrouy, o cuarto dos sete fillos que tivo Julián Reyzábal, o burgalés que chegou a Madrid co posto e amasó unha fortuna multimillonaria que agora xestionan os seus herdeiros. A familia foi dona, entre outros emblemáticos edificios, da torre Windsor, que ardeu no ano 2005, pero tamén posúe varias salas de cine, como os cines Callao ou o Palacio da Prensa e cosméticos, entre outros negocios.
Barei, cuxo salto á fama logrouno tras representar a España en Eurovisión pero que leva formándose e traballando incansablemente como artista, sería prima da nova falecida. Bárbara Reyzábal é filla de Teresa González-Aller Monterde e Fortunato Reyzábal Larrouy (irmán do avó da menor falecida). Polo tanto tanto Barei como os seus irmáns Ignacio Jesús, Julián, e Lourdes son primos do pai da adolescente.
Barei explicaba aos seus fans a través dun vídeo en Instagram o motivo da súa ausencia nas redes sociais nos últimos días. «Ola familia, fágovos este vídeo para dicirvos que se non estiven moi activa nas redes sociais estes días é por algo que moitos xa sabedes e estádesme preguntando», comezaba explicando a artista. «Sufrimos unha desgraza na familia, a morte da filla do meu curmán nun accidente en canoa nun campamento de verán. A morte sempre doe pero cando é nestas circunstancias e con estas idades, a dor é inmenso. Non me quero imaxinar, agora que son nai e sinto as cousas de xeito diferente, non me quero nin imaxinar a dor que teñen que estar a pasar. Supoño que só co tempo poderán, dalgún xeito, facelo levadío da dor, vivir con iso. Ten dous fillos polos que teñen que seguir vivindo e saír adiante, pero estas noticias rómpenche en dúas», dicía, visiblemente afectada. «Moitas grazas polo cariño que me estades enviando e deixarvos un texto que escribiu a miña irmá e que non podería definir mellor o que é vivir. Na miña familia aprendemos a vivir coa morte preto, son parte dos mesmo a vida e morte. Desde que o meu pai morreu cando eu tiña un ano e pico, foron tantísimas perdas de tantísima xente querida e tantísimos familiares que pensabamos que a cota xa estaba cuberto, que non podía haber algo máis dramático, pero si. Con catorce anos doe moito máis que a calquera outra. Oxalá Ana estea ben onde estea, e viva en paz. Grazas», remataba.
A continuación compartía cos seus seguidores un texto da súa irmá Lourdes Reyzábal, presidenta da Fundación Raíces. «Algunhas persoas, desde moi pequeniñas, tocounos aprender que isto é así. A vida e a súa morte van unidas sen remedio. Como expliquei ás miñas fillas cando empezaban a vivir e preguntaban si o seu pai ía morrer... A vida e a morte son como a luz e a súa sombra, inseparables e se intentas facelo darasche conta de que é imposible. Hoxe despedimos a unha nena preciosa, que empezaba a vivir, que foi un anxo anxo para a miña familia, para os seus pais e irmáns que hoxe están rotos de dor. A vida non vai de anos, non vai de tempo, vai de que en calquera momento deixamos de poder tocar a quen amamos, de poder falar con quen queremos, de poder escoitar a voz de quen tanto necesitamos, de poder acariñarnos e deixar que nos acariñen, coas mans, con esa mirada, cun sorriso. Hoxe como sempre, bicarei ás miñas fillas co amor infinito que as teño, abrazarei á miña nai e aos meus irmáns, a toda a miña familia, a que leva o meu sangue e a que quero coma se levásea, os meus amigos e quen todos eles aman e a quen hoxe e cada día acompáñame en leste viaxa. Porque se, que a vida vai disto. Só lle pido á vida que o amor sexa o único que nos importe. Por isto vai de seguir amando».
O accidente ocorreu nun lugar sen cobertura e de difícil acceso
Ana Reyzábal Rus atopábase nun campamento de verán na localidade cántabra de Comillas , que programara distintas actividades de aventura ao longo do día, segundo informou a Garda Civil e publica La Voz de Asturias. Vinte adolescentes e catro monitores iniciaran o descenso ao redor das 16:00 horas e, unhas dúas horas despois, a canoa de dúas prazas nas que viaxaban a nova falecida xunto con outra compoñente do grupo envorcou ao chegar a unha zona de rocas e rápidos, a un quilómetro da localidade de Mildón, no municipio asturiano de Peñamellera Alta.
Tras o envorco, ambas saíron despedidas e quedaron mergulladas e só una delas saíu á boia sen que a procura que realizaron os monitores tivese éxito polo que o que uno deles quedou na zona e os outros continuaron o descenso para retirar ao resto do grupo e pedir auxilio dado que a zona, pola súa orografía, non permitía a cobertura de teléfonos móbiles. Uns cincuenta minutos despois conseguiron contactar telefonicamente co 112 para informar do ocorrido e un dos monitores localizou, pasadas as 20.00 horas, o corpo da moza semi-mergullado entre unhas rocas sen que fose posible a súa extracción á superficie.
A esta dificultade engadiuse o feito de que nesa zona o río discorre encajonado entre a montaña e unha parede case vertical duns 50 metros o que fixo necesario o traslado ao lugar do Grupo Especial de Actividades Subacuáticas (GEAS) e do Grupo Rescate e Intervención en Montaña (GREIM).
Tras examinar a zona e facer unha limpeza de arbustos para descender, os axentes montaron desde unha varanda da estrada unha liña de vida para descender de forma segura ata o río e unha tirolina desde unha beira á outra, de forma que servise de pasamanos para os mergulladores dada a forte corrente do río ao que se engadía a dificultade da falta de luz.
Dous membros do GEAS provistos de equipos autónomos puideron chegar ata o lugar onde se atopaba o cadáver da moza entre as rocas e extraelo para izalo despois ata a estrada AS-114, onde agardaba o médico forense, e trasladalos despois ao Instituto de Medicina Legal de Oviedo, segundo informou Efe.