Elsa J. Posada , cubana e filla de emigrantes retornados, escribe poemas e cancións desde a súa casa no Carballiño
30 may 2020 . Actualizado ás 08:04 h.Elsa J. Posada é unha muller de 85 anos que atopou na escritura a mellor forma para expresarse. E para desafogarse. Cubana e filla de emigrantes retornados, regresou a Galicia hai xa moitos anos. Fíxoo concretamente ao Carballiño, onde chegou acompañada da súa filla, Isabel Vise, e o seu xenro. «Ela escribe por afección desde que era unha nena. Vénlle a inspiración e ten que plasmala, por iso ten moitísimos poemas escritos», explica Isabel. Segundo foi avanzando o estado de alarma, coa súa onda de cambios, Elsa sentiu a necesidade de explicar o que sentía e agarrou o boli e o papel. Así naceu o poema Maldito coronavirus. «Sempre escribe a man e logo os meus fillos, os seus netos, Amalia e Julio , pásanllo a computador. Neste poema fala do horror que xerou a pandemia e das ganas de que todo pase», afirma Isabel. Tamén os seus netos encárganse das redes sociais de Elsa, alí soben todo os textos que manuscribe a cubana afincada no Carballiño.
Funcionan de forma especial as súas cancións: «Gústalle moito cantar e faino moi ben, así que compón letras moi a miúdo». Ademais de escribir e de cantar, encántalle ler, xogar ao dominou, pasear polas rúas do pobo e cociñar. «Para a miña nai o máis importante é estar activa e facendo cousas. A crise do coronavirus afectoulle moito no seu día a día e viviu o peche con medo, por iso agora aínda lle custa saír da casa, aínda que a poesía, tamén nesta ocasión, foi a súa fuga de escape», remata Isabel. Xa comezou a escribir outro novo texto no seu libretita, que sempre a acompaña, así que haberá que estar pendente dos seus perfís para descubrilo.