Fexdega ou o lugar das segundas oportunidades para deixar a rúa
Ravella e as oenegués colaboran para ofrecer un itinerario de inserción sociolaboral aos usuarios sen fogar do albergue
Cando un está na rúa, o único que posúe é a liberdade de facer co seu tempo o que lle vinga en gana, a condición de que non custe demasiado diñeiro. Non é estraño, por iso, que o tempo en bruto, administrado segundo a súa vontade en cada momento, sexa o ben máis prezado de quen carecen dun fogar e das súas confortables cadeas. Tamén a súa maior dificultade á hora de adaptarse ás esixencias que marca un lugar como o albergue para transeúntes que o Concello de Vilagarcía e a Cruz Vermella puxeron en marcha durante os primeiros compases da crise do coronavirus. O recinto de Fexdega acolleu ao longo dos últimos dous meses e medio a 26 persoas diferentes, das que doce continúan nel. Superado o tramo máis grave da pandemia, polo menos por agora e ata onde acada o coñecemento sobre o covid-19, chega o momento de pensar que facer cando o servizo deixe de funcionar.
As razóns que conducen a vivir na rúa son tan variadas como as súas propios protagonistas. Hai quen o pasou mellor e quen se sentiu confinado durante este período. «Estase moito mellor que na rúa», confesaba onte Paula, unha nova usuaria do albergue, mentres asistía ao taller de cerámica e manualidades que Mar Barral imparte alí dúas veces por semana. Hai veteranos como Antonio ou Enrique, unha máquina de facer mandalas, segundo din, e xente que sempre está en camiño, como Roi, o portugués dos atrapasueños ao que a crise sanitaria sorprendeu en ruta a Compostela e achou refuxio na capital arousá. O caso é que o departamento municipal de Servizos Sociais traballa, xunto a Cáritas e á Cruz Vermella, no deseño dunha oferta que facilite, a quen queiran acollerse a ela, unha oportunidade para a inserción sociolaboral.
«Dende o principio houbo un seguimento da situación persoal de cada un dos usuarios por parte dos técnicos municipais. Agora, coa desescalada, o que formulamos é a posibilidade dun plan de vida. Primeiro, para a busca de ingresos a través de prestacións e dun aloxamento alternativo cando o albergue se desmonte», explica a concelleira Tania García. A continuación, a adquisición de hábitos laborais e de administración propia, e a confección dun itinerario de formación e procura de emprego para o que contarán cos recursos do Concello e as oenegués.
Non está moi claro, aínda, o tempo durante o que o servizo de Fexdega seguirá funcionando. Quedan cuestións fundamentais por concretar, como os protocolos autonómicos para a reactivación do albergue da Cruz Vermella e a capacidade que poderá defender. Pero habería que ir pensando en finais do mes que vén para fixar a data na que o recinto municipal vaia recuperando a súa configuración anterior ao covid.
«A verdade é que estou sorprendida porque hai xente moi hábil e creativa; teño un alumno en concreto ao que cada día lle levo algo novo para que aprenda técnicas», sinala Mar Barral. A verdade é que o traballo desenvolvido no recinto foi amplo e interdisciplinar. Desde a planificación de horarios individuais e colectivos a setenta actuacións e un centenar de recursos de lecer nos que se implicaron os voluntarios da Cruz Vermella. Medidas de hixiene e protección fronte ao contaxio, recomendacións de estiramentos e exercicios deportivos, alimentación, por suposto, lectura, proxección de películas, confección de todo tipo de obxectos con especial fincapé na reciclaxe, e, por fin, as saídas diarias. O que máis se botaba de menos.