Os sanitarios galegos en Ifema: «Aquí, cos pacientes puidemos recuperar o trato humano»
SOCIEDADE
No hospital temporal madrileño, unha das áreas de traballo foi bautizada como o estadio do Deportivo, Riazor
14 abr 2020 . Actualizado ás 15:28 h.Días atrás, tras avaliar a un paciente que non avanzaba, Sara Barón do Río decidiu tomar aire. Darse un respiro. Camiñou ata o fondo do pavillón nove do hospital de campaña de Ifema, onde traballa estes días. E alí, esta médica residente coruñesa sentiuse por un momento en casa. Un dos recintos mixtos de traballo e descanso foi bautizado como «Riazor», en honra ao feudo do Deportivo. Un pouco máis aló está outro habitáculo, o «Santiago Bernabéu». E ela, ao velo, non puido evitar sorrir porque pola súa cabeza desfilaron os recordos do Centenariazo.
Barón é unha das sanitarias galegas que se enfunda a diario o traxe de protección para tratar a pacientes afectados polo coronavirus. As présas e o ir e vir de persoal, adscrito aos diversos hospitais públicos de Madrid, explica que moitos aínda non se coñezan. En Ifema hai preto de 1.250 camas de hospitalización estándar e 96 de UCI. Non chegaron a encherse e iso parece un bo sinal, porque o apartado de altas adoita ser o baremo que incentiva o ánimo dos alí presentes. Moitos deles, voluntarios.
JUAN JOSÉ PÉREZ
Coordinador da construción do hospital temporal en Ifema
«Estamos vendo a luz», di Juan José Pérez, de 47 anos. O director xeral do Hospital Porta de Hierro de Majadahonda ten un ollo posto en Ourense, de onde é a súa familia e onde el traballou como director de xestión no Complexo Hospitalario de Ourense. Os seus pais son de dous pobos, Lodoselo e Sarreaus.
El non esquece as súas raíces, así que cando se puxo en marcha a distribución de áreas do hospital temporal en Ifema ideou darlle un topónimo a cada módulo de descanso. «Chamáronme o venres día 20 desde o Goberno da Comunidade de Madrid para pedirme que leva a construción dos pavillóns desde o punto de vista técnico. Os controis son 25, e para diferencialos optamos por preguntar á xente que xa estaba a traballar polas súas orixes, en lugar de marcar un número», conta.
Así, sobre os marcos das portas non aparecen un seis ou un oito, senón Cercedilla ou Boadilla del Monte. Pero tamén estadios de fútbol como Riazor, porque Juan José é deportivista. «Sempre que podo escápome a ver ao equipo. Este ano estiven aos ver en Fuenlabrada. Pero o que queriamos conseguir con isto era darlle un enfoque humano. E que se os médicos, enfermeiros ou celadores cítanse nun punto, fágano nun lugar que lles traia bos recordos», explica.
SARA BARÓN DO RÍO
Médica residente de cuarto ano no Hospital A Paz
A Sara, de 28 anos e criada na Coruña, toparse cun pedazo da súa terra mentres intentaba rebaixar o estrés destes días lle infundió ánimos. É médica residente de cuarto ano no centro de saúde Bustarviejo, no distrito de Tetuán, pero adscrita ao Hospital A Paz. Este martes librou, pero o día anterior fixo quenda de mañá en Ifema e, á noite, tocoulle garda na Paz. É un dos exemplos de que, cando o corpo cre non ter enerxía para máis, a cabeza lémbralle que sempre queda gasolina na reserva. «Estamos sete horas co traxe de protección posto. É posible que esteamos cansos, pero de forza mental sigo tirando ben. Ademais, cos pacientes puidemos recuperar o trato humano, porque levalo nunha sala de Urxencias con 100 persoas é imposible», di.
A sala «Riazor» tamén lle deixará un instante indeleble. Ao lembrar a vitoria do Deportivo na final de Copa do Rey no 6 de marzo do 2002, algo cambiou na súa xornada. «Vin o nome, acordeime da miña casa e sentoume de marabilla. Empecei a sorrir tras a máscara de protección e resulta que o home ao que atendera, contra todo prognóstico, saíu adiante máis tarde», explica.
IRIA MIGUÉNS
Urgencióloga no Hospital Gregorio Marañón
«Que abrise Ifema foi un desafogo para todos os sanitarios», indica Iria Miguéns, de 34 anos e oriúnda de Vilagarcía. É urgencióloga no Hospital Gregorio Marañón e traballou nunha quenda como voluntaria para concretar a distribución de pacientes no hospital de campaña. Segue realizando o seu labor asistencial no Marañón, porque o contacto diario cos sanitarios de Ifema é indispensable polo fluxo constante de afectados por COVID-19. «Mándase a un perfil de paciente determinado e a zona de UCI non está completa ao 100 %, así que iso quere dicir que hai unha marxe de actuación e que tamén se están rexistrando recuperacións aos poucos», conta.
A postal que deixa o hospital temporal de Ifema, polo ancho dos seus corredores e a distribución das camas, podería invitar a pensar en anos de guerra. «E a realidade é que en estrutura e organización é inusual, pero estamos vivindo unha pandemia e en dotación e recursos é incomparable», di. Pero ademais do apoio entre compañeiros, atopáronse o dos pacientes: «Nas consultas xa era raro que alguén che dese as grazas. Pero agora, a xente agradece todo porque son conscientes da asistencia que damos».