A pequena Mace, de sete ou oito anos, foi recollida por Salvamento Marítimo e levada ás Palmas, tras catro días de travesía
30 mares 2020 . Actualizado ás 20:00 h.A capacidade do ser humano pola supervivencia e a esperanza sempre foi prodixiosa, pero en tempos tan duros como os que corren coa crise do coronavirus como a gran ameaza global, esta clase de forza de vontade acentúase aínda máis. Porque no medio da pandemia hai traxedias que non cesan e, a dos migrantes que se xogan a vida no mar, é unha delas. Precisamente, os profesionais de Salvamento Marítimo lograron rescatar en augas de Gran Canaria a 28 mozos africanos, pero de entre todos estes sobresaíu a historia da pequena Mace, a nena que completou unha travesía de catro días completamente soa nunha patera para atracar nun país practicamente confinado, que inicia esta semana un novo reforzo ás restricións xa implementadas.
¡As Palmas! ¡As Palmas!», corearon os migrantes á súa chegada a porto
Cantando, con algunhas bágoas furtivas nos ollos e coreando: «¡As Palmas! ¡As Palmas!» . Así chegaron ao porto da devandita cidade canaria os 28 migrantes rescatados pola Salvamar, mostrando o seu agradecemento ás persoas que acabaron con catro xornadas de agonía e incerteza entre a ondada. Mentres descenden da embarcación comezan a sono os teléfonos móbiles dalgúns dos africanos. Alén da liña, sucédense as emotivas conversacións con familiares e amigos aos que lles relatan o seu odisea persoal. No entanto, e a escasos metros, nun grupo de tres raparigos, a pequena Mace non ten a ninguén na sorte de Ítaca que acaba de pisar. Por non ter non ten nin a certeza de que teña cumprido os sete ou os oito anos de idade.
Asustada e co frío calándolle os ósos, Mace comeza a explicarlle a súa historia aos técnicos da Cruz Vermella que a asisten. Entre as constantes pausas que amartillan as balas dun incómodo silencio, os profesionais logran arrincarlle á nena os detalles da súa travesía. A súa nai morreu, mentres que o seu pai residiría en Francia, pero tampouco ten a certeza de que vaia a estar alí. O único que sabe é como se subiu a unha patera nalgunha praia do sur do Sahara Occidental, pero ningún dos outros migrantes pode constatalo. En realidade, só é unha pequena asustada, fronte a uns homes estraños que portan máscaras e traxes de protección ante o COVID-19.
Un suceso sorpredente
Gerado Santana-Cazorla, o vicepresidente de Cruz Vermella en Canarias, é claro ao indicar o sorprendente desta historia, pois aínda que ben é certo que desde este verán chegan cada vez máis a nenos migrantes en patera, leste sinala: «Chegáronnos nenos con familiares, con amigos, pero sos... nunca». Non é o único experimentado profesional atónito ante este caso. Desde a oenegué Camiñando Fronteiras -a mesma que alertou ás autoridades españolas da saída de catro pateras desde Djala- mostraron a súa sorpresa, pero tamén a súa indignación.
Estas son as cousas que pasan na praia, cando os levan a todos como animais á patera e sóbenos á carreira»
En Camiñando Fronteiras manexan un dato que a tripulación rescatada descoñece. Algunha daquelas embarcacións que partiron de Djla tería naufragado e, a falta de confirmación oficial, habería unha persoa morta. Mace non aclara se a súa nai subiu con ela á patera ou se as separaron. «Estas son as cousas que pasan na praia, cando os levan a todos como animais á patera e sóbenos á carreira», suxire a portavoz da oenegué, Helena Maleno. Sexa como sexa, agora esta nena e o resto de migrantes deberán capear outro temporal, o que axita a todo un planeta independentemente da súa nacionalidade, riqueza ou cor de pel.
