Raquel do Rosario desvela o trastorno que ten o seu fillo Leo

Mónica Pérez
M. Pérez REDACCIÓN / LA VOZ

SOCIEDADE

Fernando Alvarado | EFE

A cantante do Soño de Morfeo, que ten dous fillos co fotógrafo galego Pedro Castro, mostra as dificultades e alegrías ás que se enfronta como nai. Claves para detectar o autismo

20 sep 2019 . Actualizado ás 14:26 h.

«Desde os dous anos souben que Leo era diferente, encantáballe tombarse bocarriba longos intres ensimesmado, parecía estár vendo unha película no teito, ás veces sorría e parecía interactuar con algo». Así comeza o post do blogue Planeta Particular, no que Raquel do Rosario revela o trastorno que ten o seu fillo maior, Leo, de cinco anos. A cantante do soño de Morfeo, que estivo casada durante uns anos co piloto asturiano Fernando Alonso, leva varios anos xa afastada dos escenarios e vivindo en Los Ángeles, onde traballa o seu marido, o fotógrafo galego Pedro Castro. Xunto a el ten dous fillos, Leo, nacido no 2014, e Mael, do 2016. 

«Sempre deixei entrever que é un neno diferente», engade a cantante. «Leo non dixo nin unha palabra ata case os catro anos. Se, ese primeiro “mami” fíxose moito de rogar», explica antes de comezar a relatar o periplo que viviron co neno ata ter un diagnóstico. «O pediatra non nos alarmou, os nenos bilingües adoitan tardar máis en falar e non había nada preocupante no seu comportamento máis aló de que 'estaba un pouco no seu mundo', os diagnósticos a idades tan temperás son moi complexos, xa que moitos nenos se desenvolven a ritmos diferentes. Fixémoslle toda clase de probas auditivas para descartar algún nivel de xordeira que puidese estar condicionado o desenvolvemento da linguaxe, pero todo estaba ben», comeza. 

«Máis adiante, suxeríronnos un colexio específico e unha valoración máis exhaustiva con diferentes profesionais que determinarían que programa educativo sería o mellor para a estimulación necesaria no seu caso», relata, antes de explicar como coñeceron o que realmente lle pasaba ao pequeno Leo: ten autismo. «Aínda lembro o día que nos sentaron a Pedro e a min para darnos os resultados, no medio dun ambiente dramático, con ton moi suave e unhas palabras elixidas meticulosamente, dixéronnos que crían que o mellor para Leo era entrar no programa de nenos con TEA (trastorno do espectro autista)», confirma. 

Raquel do Rosario revela que sentiu alivio ao coñecer o que lle pasaba, porque «souben que ía empezar a traballar con xente especializada e, sobre todo, que ía relacionarse con nenos que vían o mundo dunha forma similar a como el o facía». «Leo é un neno risueño, cariñoso, encántalle a natureza, cantar e montarse películas cos seus xoguetes. Pode rubir unha árbore coa axilidade e precisión dun mono ou facerse un sandwich sen manchar nada na cociña. Ten unha memoria fotográfica incrible e é estritamente selectivo coas persoas, ás veces vén alguén a casa e ignórao por completo, e outras, achégase a unha persoa descoñecida pola rúa para saudala, darlle un abrazo ou colocar a manita na súa cara uns segundos», describe con cariño ao seu fillo maior. 

A cantante narra as dificultades que tiveron para explicar o autismo de Leo e a multitude de mitos que hai contorna a este trastorno. «Dentro disto que chaman trastorno, hai varios tipos e niveis, hai persoas cun grao moi baixo que poden valerse en por si perfectamente na sociedade, e casos severos con comportamentos como os que acabo de describir. E entre un e outro, un inmenso abano cunha infinidade de casos diferentes», engade. 

Na súa última publicación no blogue, titulada O neno Fada, aborda tamén o espiñento tema do aumento de casos de autismo no mundo e que as causas que poderían estar disto. «Lemos e probado tantas cousas nos últimos dous anos…», resume.  Do Rosario asegura que o programa do colexio ao que acode Leo «foi clave» para a súa melloría. Aínda que tamén desvela a frustración e o reto que supón educar ao seu fillo «sen unha comunicación nin unha comprensión claras». «Leo veu a facer as cousas doutro xeito, o cal me produce unha perda de control absoluta», resume. Tamén explica porque lle chaman neno fada. Unha persoa díxolle un día que Leo era «un neno arco iris», pero o pequeno un día agarrou o seu móbil mentres falaba con Pedro e o neno escribiu algo que o autocorrector traduciu como «neno fada», de aí esa denominación que ela rematou por adoptar como propio para o seu pequeno. 

«Chega un ser diminuto a lembrarme que a vida en ocasións ten outros plans para o meu, para o meu crecemento persoal (e o crecemento da miña paciencia)», asegura. «Ás veces síntome desbordada, pedindo perdón a dúas de cada tres nais no parque porque Leo non entende de quendas, de que os xoguetes teñen dono e as cestas de picnic tamén. Soportando miradas e comentarios porque simplemente parece un neno maleducado que se frustra e patalea se lle dis que non pode facer algo», engade. 

«Hai días no que a paciencia se me acaba e sae a miña besta gruñona, logo chega ese sentimento de culpabilidade e máis dun día as bágoas de impotencia. Hai momentos no que me pregunto Por que, por que e por que?, e outros no que lle miro e doume conta do agasallo que é, de todo os que veu a ensinarme e de que non o cambiaría por nada do mundo. Se que el me elixiu porque sabía que fariamos un bo equipo, aínda que ás veces eu senta que lle estou defraudando», se sincera sobre os sentimentos contra os que ten que loitar día a día. 

«E esta é a historia do neno fada, o neno que veu a ensinarnos que a linguaxe do amor non entende de palabras nin de idiomas, que existen outras formas de ver e percibir o mundo, que a miúdo hai que soltar o control das cousas para deixalas ser, ao seu xeito, e abrazalas así, do modo que nos foron dadas, agradecidos, e só entón descubrír o agasallo que envolven. Porque el non me elixiu por casualidade», remata. 

Horas despois da súa publicación no blogue, Raquel do Rosario agradecía na súa conta de Instagram toda a «onda de cariño» que estaban a recibir. «Que difícil é ás veces abrir o corazón, mostrar a nosa vulnerabilidade, os nosos medos e vergoñas. Pero unha vez facémolo, que liberador é sentir como se produce unha sanación. Chámenme tola, pero creo ter visto un xesto de agradecemento na mirada de Leo esta mañá. Ademais, usou por primeira vez a palabra 'outside' para indicarme que quería saír a xogar», publicaba na conta de Instagram.

«Que bonito foi lerlles, descubrir a tantas familias de nenos fada, que máxico é compartir e sentir que non estamos sol\s. Cada individuo é único, especial e irrepetible, e algúns veñen lembrarnos dunha forma un tanto peculiar que o mundo necesita cambiar a mirada», lembra xunto a unha fotografía de Pedro Castro na praia xunto aos seus dous pequenos.