A confesión máis dura de Marta Sánchez: «Non visitei nunca a tumba da miña irmá»

C. Aldegunde REDACCIÓN / LA VOZ

SOCIEDADE

A cantante asegurou que lle custa volver á Coruña «porque alí vivín cousas moi duras»

25 may 2019 . Actualizado ás 18:06 h.

A cantante Marta Sánchez sentouse a noite do venres con Bertín Osborne para repasar a súa traxectoria vital e profesional na miña casa é a túa, en Telecinco . A artista mostrouse moi sincera na súa entrevista, falando de moitas pasaxes da súa vida especialmente duros para ela, como a morte da súa irmá Paz no ano 2004 por mor dun cancro de mama. «Coa súa morte deixei de ser crente moitos anos, foi como rebelarme ante unha inxustiza», aseguraba. Pasaron quince anos da morte da súa irmá melliza, Marta Sánchez aínda non o superou, aínda que participa activamente desde hai anos en numerosas iniciativas para concienciar e axudar á enfermas que sofren esta doenza. Bertín Osborne, que ao parecer descoñecía este duro episodio da vida de Marta Sánchez, preguntoulle se ten unha relación fluída co seu sobriño, que tiña apenas tres anos cando perdeu á súa nai. «Vive na Coruña, e eu non vou moito a Coruña. É unha cidade que me resulta moi duro visitar. Aí vivín cousas moi duras. Foi onde dixen adeus á miña irmá... Cústame ir á Coruña, a verdade. E é unha cidade marabillosa, é unha das cidades máis bonitas do noso país», explicaba con certa resignación. 

Tal é o trauma que ten Marta Sánchez coa morte, que a cantante confesa que nunca acudiu ao cemiterio a levar flores ou a visitar as tumbas de dúas das súas persoas máis queridas: o seu pai e a súa irmá. «Non visitei nunca nin a tumba do meu pai nin a da miña irmá, non fun capaz», aseguraba. 

Pero Marta Sánchez non só falou de traxedias na súa vida, tamén recoñeceu que se atopa nun gran momento na súa vida persoal, xa  que está moi namorada. «Todo chega, coñecín a unha persoa incriblemente incrible e oxalá que o teña por moito tempo ou para sempre ao meu lado», afirmaba, sen descartar pasar polo altar incluso unha terceira vez. Primeiro casou con Jorge Salatti e anos máis tarde co pai da súa filla Paula, Jesús Cabanas. 

A cantante xa mostraba o seu amor polo seu novo noivo, Federico León Sierra , case vinte anos menor que ela, hai pouco, cando celebrou o seu 53 aniversario. «Este aniversario é un antes e un despois. Este aniversario non esquecerei xamais. Este aniversario é un agasallo para sempre. Este aniversario é contigo, amor meu.... Tiveron que pasar 52 anos para coñecerche, pero agardase unha eternidade.... Grazas por darme todo o que me dás, sen pedir nada, grazas por ser un señor en todo momento, por quererme como son, por ese sorriso de cada mañá, por esa alegría que pos en cada paso, pola túa cordura, a túa paciencia e a túa positividad, grazas por aparecer no meu universo cando máis che necesitaba, grazas por cada día marabilloso ao teu lado....Quero cumprir ata o meu ultimo ano contigo... Ámoche profundamente». escribía en Instagram. 

Marta Sánchez tamén repasou os seus inicios no mundo da música, «Non había unha Marta Sánchez nese momento no panorama español, de moza que cantaba ben e era pícara. Vexo os vídeos agora e penso no ben que mo montaba», lembrou. E ata contou unha anécdota familiar, como foi que o seu pai pediu un préstamo para arranxarlle as paletas dianteiras cando llo recomendou, Jorge Álvarez, o produtor que descubriu á artista. 

A cantante se sinceró e asegurou que existe unha tendencia a criticar cada paso que deu. «Creo que se abusou un pouco de criticar os meus movementos, as miñas entrevistas, as miñas accións... É un pouco unha tendencia de criticar e polemizar a Marta Sánchez», engadía. 

E tamén falou da súa polémica versión con letra do himno de España, que hai aínda uns días obrigoulle a cancela un concerto en Badalona despois de que lanzasen ovos. Contou que escribiu unha primeira versión no móbil, pero perdeuno: «Era moi bonita, queríame morrer, dixen: xa non o fago». E sobre a polémica cando a cantou por primeira vez asegurou que: «Quero aclarar que isto [o himno] nunca foi unha intención de oficializar nada. Isto foi unha carta de amor, como española que son, ao meu país».