Haberá cambio de hora: todo segue igual porque a comisión española non se pon de acordo
SOCIEDADE
No comité de expertos hai diferentes opinións. Ata o 2021 continuará o baile de reloxos estacional, co que o Goberno mantén a marxe fixada pola Unión Europea
22 mares 2019 . Actualizado ás 23:22 h.O cambio de hora estacional seguirá en estudo ata o ano 2021 ao non ter chegado a un acordo a comisión española encargada de analizar os beneficios ou prexuízos sobre a súa modificación, segundo informou este venres a ministra de Educación e portavoz do Goberno, Isabel Celaá. Na rolda de prensa posterior ao Consello de Ministros, Celaá sinalou que, despois duns meses de investigación, a comisión encargada de estudar o cambio de hora non chegou a unha conclusión definitiva por todas as repercusións sociais, culturais e económicas que tería a modificación horaria.
España leva utilizando o mesmo uso horario «desde hai 80 anos e coincide con Alemaña», decisión que se adoptou «durante o franquismo», explicou Celaá. O cambio de hora estacional, con todo, leva practicando desde facer 45 anos, co atraso do reloxo no outono e o adianto na primavera, segundo a ministra. Con todo, a comisión de expertos encargada do estudo da fixación dun horario definitivo non chegou a «ningunha conclusión concluínte, debido ás repercusións en todo sentido que ten a medida».
Segundo o barómetro do Centro de Investigacións Sociolóxicas (CIS), seis de cada dez españois quere acabar cos cambios horarios e prefire que en España rexa o horario de verán. Aínda que, segundo a ministra Celaá, algúns expertos sinalaron a conveniencia de manter o de inverno.
A Comisión de Transportes da Eurocámara deu fai uns días un empuxón á proposta de Bruxelas para acabar co cambio horario estacional na Unión Europea, pero con dúbidas e aprazando a medida ao establecer unha prórroga. Con 23 votos a favor e 11 en contra, os eurodeputados decidiron que chegou o momento de que cada país escolla entre o horario de inverno ou o de verán. A diferenza do que propuña a Comisión Europea, non deberán facelo leste mesmo mes de marzo. Os cidadáns europeos seguirán adiantando e atrasando os seus reloxos ata o ano 2021, como mínimo. Esa é a data que puxo a Eurocámara sobre a mesa para enterrar unha práctica que reportaba aforro enerxético en tempos de guerra, pero que esperta hoxe rexeitamento en boa parte de Europa polas molestias e os efectos que produce nos biorritmos das persoas. Xa que logo, o próximo 31 de marzo, na madrugada do sábado ao domingo, volverá haber baile de reloxos e ás dúas da mañá serán as tres, co que España entrará no horario de verán.
O Parlamento Europeo quere conceder ás capitais un tempo prudencial para tomar coordinarse entre elas e tomar posición. Os seus gobernos deberían notificar antes de abril do 2020 cal é o horario que prefiren aplicar no seu territorio. A pesar da popularidade da medida -abrazada polo presidente da Comisión Europea, Jean Claude Juncker, a escasos meses das eleccións europeas-, son moitos os expertos que cuestionaron os seus beneficios.
Aínda que é certo que o corpo humano tarda uns días en acostumarse ao cambio horario, dos estudos consultados por Bruxelas non se poden extraer resultados concluíntes que apunten cara a un maior beneficio ou prexuízo. É máis, algúns documentos sinalan problemas potenciais para sectores como o do transporte. É o caso das aeroliñas que xa teñen ordenadas as franxas de voo e planificados os seus horarios con ata 12 e 18 meses de antelación. A falta de argumentos que sosteñan a necesidade imperiosa de eliminar o cambio bianual de hora xunto ás reservas da industria obrigaron á Eurocámara a articular unha panca de urxencia para frear a posta en marcha da medida: «Se xorden problemas no mercado interior por diferenzas de horario, por exemplo cos calendarios no sector do transporte ou os calendarios de voo das aeroliñas, queremos estar seguros de que temos unha salvagarda. Se xorden problemas, queremos que a Comisión Europea active o adiamento de 12 meses da lexislación para poder lidar cos problemas», anunciou o checo Pavel Svoboda.
Deste xeito, o fin do cambio de hora poderíase aprazar outro ano máis, ata o 2022. Por que tanto atraso? A Eurocámara deulle onte un tirón de orellas á Comisión por precipitarse. «A proposta [fin en marzo do 2019] foi dalgún modo prematura, non se fixo unha valoración de impacto apropiada. A consulta pública da Comisión tamén foi conducida nun período de tempo relativamente curto de oito semanas, en lugar das 12 habituais. Isto é lamentable», sinalou a socialdemócrata Marita Ulvskog, responsable do expediente que deberá ser ratificado no próximo plenario antes de empezar a negociar co Consello, onde as reticencias son maiores.
Hai gobernos, como o portugués, que se opoñen abertamente a calquera cambio no status quo. Por que? Porque os seus científicos, alleos a calquera calendario político, así o recomendaron.
O optimismo da Comisión e o ánimo moderado da Eurocámara contrasta co rexeitamento do Consello. As cancillerías europeas dan rodeos para atrasar ao máximo o fin do cambio horario. Máis dunha ducia de países están en contra ou manteñen reservas. Suecia, Finlandia, Alemaña e Croacia queren apurar os trámites, pero Portugal, Irlanda, Holanda e en menor medida España e Francia prefiren dilatar o calendario ata, como mínimo o 2021. Hai capitais que solicitaron tempo adicional para elaborar informes completos e consultas con sectores, expertos e cidadáns. Un proceso que algúns usan para esconder a iniciativa da Comisión baixo a alfombra á espera de que o novo Executivo comunitario que saia das eleccións do 26 de maio esqueza do expediente. Os ministros non abordarán o asunto ata finais de xuño. As perturbacións que pode traer o fin do cambio horario poderían superar os beneficios e provocar fragmentaciones dentro do mercado interior se os países non coordinan a súa elección.
