Javier Cámara: «Gústanme 'Os Soprano' e 'Homeland', pero non rematei ningunha»

Mikel Labastida MADRID / COLPISA

SOCIEDADE

Alberto Tamargo

Confesa que chorou, de neno, con «Marco», e que nunca tivo moita paciencia para ver series

11 feb 2019 . Actualizado ás 05:00 h.

Púxose na pel dun político con poucos escrúpulos en Vota Juan, a nova serie de TNT, e o público e a crítica hano recibido con entusiasmo. Ao rioxano Javier Cámara (Albelda de Iregua, 52 anos) coñeceuno o público en series como Ai señor, señor e 7 vidas, e despois participou en películas de autores como Pedro Almodóvar, Cesc Gai, David Trueba, Isabel Coixet... Netflix recrutouno para os seus Narcos e HBO levouno ao Vaticano de The Young Pope.

-Acúsaselle de «serieadicto», como se declara, culpable ou inocente?

-Inocente, sempre.

-A que serie lembra estar enganchado de neno?

-En realidade a Un globo, dous globos, tres globos e á bóla de cristal. Me entristecí moito polo recente falecemento de Lolo Rico. Tamén recordo a Marco, e sei que foi a primeira vez que chorei vendo unha serie. A miña irmá pequena séguese rindo de min, lembrando cada Nadal como me encerrei no baño o día no que a mamá de Marco íase para sempre, ou talvez era cando a atopaba, non sei.

-Con que debuxo animado séntese identificado?

-Gustábame moito Mazinger Z e a que me segue gustando é A pantera rosa. Esa elegancia, ese movemento de pelvis...

-Algunha vez enganchouse a un culebrón?

-Pois non. Vin capítulos e escenas divertidas por curiosidade pero eran material para as miñas avoas. Cando era neno, mentres elas tecían e quentábanse os pés no brasero de leña, eu facía deberes. Aquelas voces que saían nos culebróns da tele non se diferenciaban para a miña mente de neno das voces das sagas melodramáticas radiofónicas. Agora, cando vou ao pobo e comparto tardes de sofá coa miña nai, encántame ver como hai actores e actrices brillando en series diarias onde se roda moitísimo material cada día. Brillar baixo circunstancias así é de ter moito talento.

-Certo, valóranse pouco as ficcións diarias. E ten algún pracer culpable que poida confesar?

-Nunca tiven moita paciencia para ver series. Gústanme moito Homeland, Os Soprano e varias máis, pero ningunha remateina. Non me aburro, eh, é que se me esquece seguir. Mira, intentei retomar Homeland, por dicir que rematei unha, e ando buscando onde quedei; xa abrín tres episodios e sigo sen saber cal foi o último que vin. Ás veces tamén me vin mentindo, dicindo que me encantou algunha serie porque todos a viron, pero prometo non facelo máis.

-Aprendeu a mentir. Iso débello de ter ensinado o seu personaxe en «Vota Juan». Por certo, con que outro político de serie levaría ben Juan Carrasco?

-Con moitos, porque é un animal. Un animal político, claro... Gústalle o barro.

-O panorama político está convulso nestes momentos. Que serie regalaríalle vostede a Pablo Casado?

-Gustaríame saber que pensa de Juan Carrasco, el e moitos outros políticos. Así que lle invitaría a que a vexa na canle TNT. Seguro que pensa que nos quedamos curtos. Partiamos da base de que a realidade política sempre superará á ficción, por iso os creadores Diego San José e Juan Cavestany non quixeron xogar con personaxes recoñecibles ou reais, a serie houbésese pasado de moda en tres días.

«Vinme do tirón a primeira tempada de 'The Crown'»

Aínda que confese que hai series ilustres que non conseguiu acabar. Javier Cámara tamén se pega os seus atracones de series.

-Vinme do tirón a primeira tempada de The Crown e encantoume. Gústanme moitísimo esas series infestadas de exquisitos actores e actrices británicos, con esa flema á hora de actuar.

-En que título faría un cameo?

-Eu, Claudio encantoume. Víaa cos meus pais no sofá da miña casa no pobo. Logo vin a Claudio, Derek Jacobi, no teatro e pechei o círculo. Faría dun vello patricio romano deliberando e berrando co seu toga branca no Senado. Por suposto sería figuración sen frase -só berraría- e morrería no primeiro episodio.

-Vostede participou en «The Young Pope». Que serie española recomendoulle a Sorrentino?

-Desde aquí lanzo a miña petición de axuda. Necesito A viaxe a ningunha parte, O sur, Os santos inocentes e as películas que fixo aquí Marco Ferreri, O cochecito e O pisito, pero con subtítulos italianos. Entre as pausas da rodaxe intercambiamos cinefilia patria e prometinlle todo iso. Sei que ti me preguntas de series e eu sáioche por peteneiras...

 -Non pasa nada. Con fantasear que lle estamos axudando a Sorrentino doume por satisfeito. Que teñen que envexar os narcos de Fariña a os narcos de Netflix?

-Non teñen nada que envexar. Grandes historias e grandes equipos artísticos e técnicos teñen ambos. Agora, se falamos de orzamento, estou seguro que os de Fariña estarían encantados de manexar as cifras de Narcos  por episodio.

-Que final de serie decepcionoulle máis?

-O dalgunhas series que fixen eu e non triunfaron. Poslles todo o ánimo e non pasas da primeira tempada. Eses finais si que decepcionan moitísimo.