«Un pescador púxose as lentes e miroume dicindo: ˇMilagre!»

Mateo Casal / r. r. REDACCIÓN / LA VOZ

SOCIEDADE

cedida

Un proxecto galego atende a pacientes con problemas visuais nunha das zonas máis pobres de Senegal

20 ago 2018 . Actualizado ás 05:00 h.

«Algunhas nenas choraban porque non eran conscientes de que tiñan unha calidade pésima de vista», relata Guillermo Fernández-Obanza, coordinador de Ecodesarrollo Gaia, a oenegué coruñesa encargada da iniciativa. Isto ocorreu en Yoff, un pobo pesqueiro de Senegal , considerado un dos máis pobres do país. Mediante o proxecto Coruña Cura, desenvolvido en xullo por esta organización non gobernamental en colaboración con e Solidariedade Galega Fundación Multiópticas, ofreceron atención ás necesidades visuais dos seus habitantes. Pasaron a consulta 1.257 pacientes, realizaron catorce intervencións cirúrxicas e repartiron 1.700 lentes e 370 colirios.

A demanda era infinita. Algúns pacientes desprazáronse desde Saint Louis ou Tambacounda, rexións a máis de 200 quilómetros do pobo pesqueiro, para que algún especialista lle puidese revisar por primeira vez. «Facían colas desde as seis da mañá. Empezabamos cando cantaban os galos e seguiamos ata que se puña o sol», explica a lucense Sonia Ribadulla, óptica optometrista encargada de atender aos nativos. Explica que a poboación local non goza dun alto nivel visual. O sistema de saúde nacional é de pagamento e non llo poden permitir: comprar unhas lentes supúñalles tres ou catro meses de soldo. «Tristemente algún dicía que viña operado pero non vía nada. Era todo mentira», explica Guillermo Fernández.

Como consecuencia destas pésimas condicións sanitarias atopáronse con afeccións inusuais: abrasiones corneales por exposicións ao sol, pinguéculas, glaucoma ou cataratas en xente nova. A algúns pacientes habíanlles recetado hai anos unhas lentes e medicamentos para liquidar os seus problemas visuais, pero nunca os puideron comprar. Á hora de prestar axuda, optaron por priorizar á xente cuxa cegueira lle impedía desenvolver a súa actividade profesional e nenos que non vían nunca a lousa: aqueles que ao finalizar a clase tíñanse que achegar para poder coller apuntamentos.

O barrio máis pobre de Senegal, onde comen todos os días arroz con azucre, tivo un trato exquisito cos cooperantes e aplaudíanlles ao seu paso polo pobo. Así o conta a óptica Sonia Ribadulla: «Un pescador necesitaba unhas lentes de preto. Púxenllas e miroume dicindo: ‘ˇMilagre!'. Ao día seguinte chegou con peixe para agradecelo. Non teñen nada pero buscan como recompensalo», explica. Dentro da súa pobreza, é unha xente moi acolledora. Así o destaca Guillermo Fernández: «O que fan é portentoso. Vivimos unha lección de que na vida non es o que tes, senón o que es».