Un informe da ONU sitúa ao país escandinavo como o máis feliz do mundo; finlandeses que viven na comunidade galega relatan a súa experiencia e comparan os dous lugares

lucía vidal

Hai uns meses, un informe da ONU concluía que Finlandia era o país onde a xente vive máis feliz. Catro mil quilómetros separan o país nórdico de Galicia, pero ambos os lugares están máis preto do que parece. Tres finlandeses afincados na comunidade -Marika Ketola, Risto Voulanne e Jenni Rahunen- enfróntanse a unha complicada elección: con que país quedan? En cal son máis felices?

 

Marica ketola

37 anos, 19 en Galicia. O seu sorriso permanente recibe aos clientes que visitan a súa tenda de artesanía e decoración escandinava, situada na coruñesa rúa do Orzán. Ten dous fillos, galegos, de dez e quince anos. Para aquí veuse tamén unha irmá súa: «Viume tan feliz...», di Marica. 

RISTO VUOLANNE

45 anos, 13 en Galicia. Procedente dunha familia de tradición musical, fixo unha audición coa Orquestra Sinfónica de Galicia (OSG) e quedou. Risto defínese como «un tío moi ben». Ten dez sobriños. «Sempre digo que os finlandeses temos baixas expectativas, que agardamos pouco da vida... Por iso somos máis felices», comenta destilando unha retranca máis propia destas lareiras.

JENNI RAHUNEN

38 anos, catro en Galicia. Tan doce como as notas que saen do seu acordeón, mantén relación cos outros dous finlanllegos. E é que Jenni dá clases de música nos talleres que organiza Ketola, e ademais, está casada con Dima, director da OSG. «Son moi feliz aquí e teño moi bos amigos», sentenza.

Os tres falan de ambos os lugares, comparando diferentes aspectos do día a día. Isto é o que conclúen.

O tempo

«En Finlandia as estacións están moito máis marcadas», explica Marica, que bota de menos a neve, sobre todo en Nadal. «¡Ese manto branco!», exclama con añoranza. Con todo, se ten que quedar só cun, elixe o clima atlántico, a pesar dos seus difíciles comezos. «O ano que cheguei choveu moitísimo. É verdade que eu de España só coñecía AsPalmas . Foi horrible. Preguntábame pero nunca vai parar de chover?», di. Risto sente nostalxia da calor dos seus días na portuguesa localidade de Faro, «pero coa choiva da Coruña -matiza- trabállase máis».

A natureza

O frío non impide gozar da vida ao aire libre. «Alí ata vinte graos baixo cero é normal. O meu fillo ía á sauna cun mes e durmía no xardín», conta Marica. En Galicia practica o sendeirismo, xunto ao seu marido. «En Finlandia hai mil lagos e bosques, pero isto tamén me encanta, eh?».

A comida

Risto non atopa pan de centeo como o finlandés. Jenni e Marika estrañan os doces maternos (ambas presumen da repostería do seu país), claro que hai trucos para soportar esa ausencia. Cada vez que viaxa ao seu país, Marika tráese canela e cardamomo, e no seu fogar coruñés prepara moitas veces pulla, un prato tradicional. «Alí úsase máis manteiga e son típicos as potaxes, pero xa non podería vivir sen polbo ou xamón serrano», recoñece. Risto morre pola tortilla de Betanzos , e a Jenni fáltalle tempo para enumerar todo o que lle gusta do noso menú: «Os peixes, o marisco, a verdura...»

A educación

Un dos puntos fortes do país nórdico é o seu sistema educativo. «Todo é público. Non hai diferenzas entre colexios», afirma Vuolanne. A escolarización é máis tardía. «Alí non se empeza ata os 7 anos», asegura Jenni, que cre que en España os pequenos van «demasiado pronto á gardería». Respecto das tarefas escolares, Marika é tallante: «Eu son da liga antideberes. Aquí métenlles moita presión e todo vai en función das notas».

O traballo

Os tres teñen en común emanciparse novos. Marika traballa desde os catorce anos. O seu primeiro emprego en Galicia foi como au-pair

Moitos a situarán nos probadores da tenda de Inditex en Torreiro, onde tamén pasou unha tempada. Agora o seu día a día transcorre entre flores, bolsos e cestas. No medio, un parón laboral para coidar dos seus nenos, «porque era imposible conciliar». Jenni e Risto marcháronse de casa aos 19. «En Finlandia fanse menos horas, pero o rendemento é maior», comenta Risto. «Non me gustan os horarios españois -engade Jenny- porque se sae moi tarde. Alí, ás catro, estás fóra e os pais pasan moito máis tempo cos seus fillos».

A economía

A nivel de ingresos, «os finlandeses non son ricos, pero hai menos diferenzas económicas entre as persoas», considera Risto. Jenni confesa que aquí gaña a metade do que cobraría no seu país, pero «tamén é verdade que a vida en Finlandia é máis cara. Un café pode custarche perfectamente catro ou cinco euros».

A vida social...

«Nós somos máis hogareños. Aquí todo é saír, saír e saír», comenta Ketola. Aínda que tanto tempo en Galicia modificou os seus ritmos: «Aquí aprendín a dar paseos -recoñece Risto- porque alá para saír tes que ter un punto A e un punto B, non improvisas». Jenni sorprendeuse co carácter aberto da xente: «Chámanche para tomar un café sen máis motivo». «Non é que non teñamos sentimentos -intenta explicarse Risto-, senón que non temos os instrumentos lingüísticos para expresalos. Somos parcos en palabras. E máis tímidos».

E a gañadora é ...

«Eu síntome xa unha galleguiña», admite Marika. «Gústame Finlandia -prosegue Risto-, pero creo que a miña casa está fóra de alí». «Dejémoslo nun cincuenta cincuenta», di Jenni, que non se molla. Para que logo digan que os galegos non se sabe se soben ou se baixan.