Un estudo científico vincula o revestimento das células nerviosas na parte posterior do ollo coa enfermidade
17 ago 2018 . Actualizado ás 18:32 h.O adelgazamento da retina, o revestimento das células nerviosas na parte posterior do ollo, está relacionado coa perda de células cerebrais que producen dopamina, unha sustancia que axuda a controlar o movemento, a razón principal pola que comeza o Parkinson, segundo un estudo da Academia Americana de Neuroloxía.
«O noso estudo é o primeiro en mostrar un vínculo entre o adelgazamento da retina e un signo coñecido da progresión da enfermidade: a perda de células cerebrais que producen dopamina», sinalou o autor do estudo Jee-Young Le, do Goberno Metropolitano de Seúl, e do Centro Médico Boramae da Universidade Nacional de Seúl en Corea do Sur. Á súa vez, os investigadores tamén descubriron que canto máis delgada é a retina, maior é a gravidade da enfermidade. «Estes descubrimentos poden significar que os neurólogos eventualmente poderán usar un simple escáner de ollo para detectar a enfermidade de Parkinson nas súas etapas iniciais, antes de que comecen os problemas co movemento», especificou Young Le.
O estudo incluíu a 49 persoas cunha idade media de 69 anos que foron diagnosticadas coa enfermidade de Parkinson unha media de dous anos antes, pero que aínda non comezaran a medicación. Así mesmo, foron comparados con 54 persoas sen a enfermidade que foron emparelladas por idade. Os investigadores avaliaron a cada participante do estudo cun exame ocular completo, así como exploracións oculares de alta resolución que utilizan ondas de luz para tomar imaxes de cada capa da retina. Ademais, 28 dos participantes con enfermidade de Parkinson tamén tiñan imaxes de tomografía por emisión de positrones (PET) transportadora de dopamina para medir a densidade das células produtoras de dopamina no cerebro.
Por mor diso, acharon que un adelgazamento da retina, sobre todo nas dúas capas internas das cinco capas da retina, naqueles con Parkinson . Por exemplo, para aquelas con a enfermidade, a capa máis interna da retina nunha sección do ollo tiña un grosor media de 35 micrómetros en comparación cun grosor media de 37 micrómetros para os que non padecían a enfermidade. Ademais, o adelgazamento da retina correspondíase coa perda de células cerebrais que producen dopamina. Tamén se correspondía coa gravidade da enfermidade. Cando a discapacidade da enfermidade mídese nunha escala dun a cinco, as persoas coa maior parte do adelgazamento da retina, ou grosor de menos de 30 micrómetros, tiveron puntajes media lixeiramente superiores a dúas, mentres que as persoas con menos adelgazamento ou grosor de ao redor de 47 micrómetros, tiveron puntajes media de ao redor de 1,5.
«Necesítanse estudos máis amplos para confirmar os nosos achados e determinar por que están vinculados o adelgazamento da retina e a perda de células produtoras de dopamina. Se se confirma, os escáneres de retina non só permitirán un tratamento máis temperán da enfermidade de Parkinson senón tamén un control máis preciso dos tratamentos que tamén poderían atrasar a progresión da enfermidade», concluíu Le.