Descobren como activar a graxa parda, a clave médica para tratar a obesidade

La Voz MADRID / EUROPA PRESSREDACCIÓN / LA VOZ

SOCIEDADE

Daniel Becerril

É a graxa que contrarresta o efecto da graxa branca que se acumula no abdome ou nos michelines

19 jul 2018 . Actualizado ás 05:00 h.

Transforma as calorías en enerxía en forma de calor. E non engorda. Todo o contrario, axuda a adelgazar de forma natural. É a graxa parda ou tecido adiposo marrón, que todos temos almacenada ao redor do pescozo, preto da yugular, aínda que en moi poucas cantidades. Insuficientes para contrarrestar o efecto da graxa branca, a que se acumula no abdome ou nos michelines. Activala a unha maior escala ou mesmo transformar a graxa común en parda é o obxectivo de investigadores de medio mundo, xa que supón a clave para o control da obesidade e a diabetes asociada. Agora, un equipo de investigadoras do Centro Nacional de Investigacións Cardiovasculares (CNIC) deu un paso nesta dirección que pode ser decisivo. Descubriu o mecanismo polo que se activa a graxa parda nunha investigación publicada na revista científica PLoS Biology. No traballo tamén participou o grupo do Cimus da Universidade de Santiago dirixido por Rubén Nogueiras e o Hospital Universitario de Salamanca.

Os investigadores demostraron, nun modelo de rato e en máis de 150 mostras de tecido adiposo humano, que a clave pode atoparse na proteína p38 alfa, que se atopa en menor cantidade nas persoas obesas, e que podería regular á súa vez, unha proteína crave para activar a graxa parda, denominada UCP1, que é a responsable de eliminar o exceso de graxa en forma de calor. Estes resultados suxiren, segundo a coordinadora do traballo, Guadalupe Sabio, que «a inhibición farmacolóxica de p38 podería ser utilizada como terapia contra a obesidade». O estudo tamén guindou outro dato importante: a proteína p38 faltas controla activación doutra proteína da mesma familia, p38, que sería regular a temperatura. Ou, dito doutro modo, os mecanismos que permiten a activación da graxa branca en parda ou da activación desta última son diferentes. «Mesmo podería dicirse que teñen dúas vías de sinalización oposta», apunta Gudalupe Sabio, que advirte que este proceso achega unha maior complexidade á hora de deseñar fármacos contra a obesidade e a diabetes.

«O ideal -apunta- sería actuar sobre os dous mecanismos á vez, pero é algo que aínda temos que estudar máis profundamente antes de conseguir un fármaco que actúe sobre ambos».