Hai que huír dos lugares máis transitados, ter en conta a lúa e intentar abarcar unha zona ampla do ceo
12 ago 2017 . Actualizado ás 17:09 h.As Perseidas ou Bágoas de SanLorenzo iluminan o ceo cada ano cun espectáculo agardado por moitos. A pesar de que existen zonas onde a contaminación lumínica é maior e, polo tanto, non se poidan ver cunha nitidez que si permiten outros lugares, existe outro fenómeno importante que nesta ocasión será óptimo: as temperaturas. E é que esta noite -a máis propicia para ver estes meteoros- estará completamente despexada.
Aínda que se trate dunha marabilla que se repite todos os anos por estas datas, son moitos os que admiran este tipo de estrelas fugaces e non queren perderse o acontecemento. É por iso que, coa intención de inmortalizar o momento, póidaseche pasar pola cabeza fotografar as famosas Perseidas.
De feito, no caso de contar cunha cámara réflex medianamente normal, debes saber que o poder da imaxe é inmenso: ten a capacidade de trasladarche a un lugar sen necesidade de estar nel. Pero non é tan sinxelo. E é que cando se quere fotografar estas partículas producidas polo cometa Swift-Tuttle que viaxan a 59 kms/s, hai que ter en conta unha serie de cuestións. Polo menos se a intención é que o resultado sexa satisfactorio.
1. Afástache da cidade
As cidades e a súa contaminación lumínica dificultan a visibilidade das Perseidas. De feito, en Galicia hai soamente dous lugares que obtiveron o certificado de destino Starlight: o Parque Nacional de Illas Atlánticas, nas provincias da Coruña e Pontevedra e Pena Trevinca, en Ourense. É por este motivo que o fotógrafo Xaime Cortizo aconsella, sen titubear, «ir a un sitio tranquilo, sen as luces da cidade; por exemplo ao campo, á praia ou ao monte. Ao mesmo tempo, é bonito desfrutar da experiencia sen ruídos, sen luces que contaminen a nosa toma», indica, apuntando que o ideal sería «colocarnos nun sitio no que poidamos ver o ceo tamén sen moitas árbores, nun descampado, por exemplo».
2. Ten en conta a lúa
É necesario ter en conta as horas en que a lúa ilumina con forza, xa que existirá unha dificultade maior para fotografar as perseidas se se dá este factor. De feito, este sábado o satélite presentarase nun 72%. «Na parte da noite que máis escura estea, máis fácil será que vexamos as bágoas», sentencia o fotógrafo.
3. Usa trípode
Cando estás a intentar enfocar un obxecto, Cantas veces tremeuche o pulso? Esta ocasión é, sin duda, unha desas que require precisión absoluta, xa que se trata de estrelas que circulan a velocidades que, se non se fotografan estando estáticos, sairán pouco nítidas e, polo tanto, borrosas. O trípode é un armazón de tres pés e úsase, sobre todo, para soster cámaras fotográficas. «Como o tempo de exposición -é dicir, o que tardamos en sacar a foto- é bastante alto, a pulso é imposible que unha foto saia nítida», explica o fotógrafo Xaime Cortizo.
4. Con móbil, activa modo nocturno
No caso de fotografar as estrelas cun móbil, o resultado non vai ser o mesmo que o que resulte dunha imaxe sacada cunha réflex, pero talvez non sexa tan desastroso como se poida imaxinar. Co avance da telefonía, é evidente que as cámaras dela han ir á vez.
En realidade, hai smartphones que contan con opcións que permiten realizar axustes personalizados. O primeiro que se debe saber para fotografar as Perseidas é que existen móbiles que deixan seleccionar a «toma nocturna». A maiores, é suficiente con ter en conta o tempo de exposición -pola noite é máis recomendable usar longos-, a sensibilidade ISO -colocándoa o máis baixa posible- e, para rematar, atender a o enfoque e marcar a opción «infinito» na cámara do teléfono.
5. Con cámara réflex, en manual e aplicando esta regra
O costume é colocar a cámara en automático pero, segundo indica Cortizo, «o modo automático é incapaz de medir o que queremos nós; en modo automático non o imos conseguir, ou igual si de casualidade, pero en modo manual imos acadar moito máis». A isto, engade que se pode aplicar unha pequena «regra» que consiste en dividir 500 entre o número que se teña de diafragma -é dicir, a parte do obxectivo que limita o raio de luz e que se abre ou se pecha para permitir a entrada maior ou menor dela-.
O resultado desta operación serían os segundos máximos que se teñen de exposición para o obxecto arriba exposto, o que quere dicir que esa conta estaría proporcionando o tempo co que se conta para fotografar a estrela. «As estrelas son puntos, pero se hai tempo elevado saen estelas, que non estrelas, e iso non son as bágoas», indica o fotógrafo.
6. Apunta á Constelación
Coñecer o lugar aproximado da Constelación non é complicado se se alza a vista e mírase ao ceo, pero si o é saber o lugar exacto no que se sitúa. Neste sentido, Cortizo explica que existen aplicacións, por exemplo Stelarium, «que nos indican exactamente onde está a constelación». Ademais, apunta que é de suma importancia non restrinxirse, senón «mirar a una zona ampla de ceo, apuntar á Constelación ou algo máis arriba e enfocar ao infinito», xa que as Bágoas de San Lourenzo non van caer sempre no mesmo sitio. Polo tanto, o máis intelixente sería mirar «á zona do ceo na que se produciron a maior parte dos meteoritos», indica.
7. Obxectivo gran angular
Este tipo de obxectivo é o máis adecuado e o motivo principal é que a intención é abarcar «a maior porción de ceo posible», segundo di Cortizo, para ter maior posibilidade de captar as estrelas fugaces. A pesar de que non é un accesorio indispensable, é o mellor se o que se pretende é fotografar paisaxes amplas. Ademais, será de axuda que sexa luminoso, xa que canto máis se abra o diafragma, máis cantidade de estrelas poderanse captar.
