Nenos galegos emulan prácticas de «O xogo da lura» no recreo

Mónica Pérez
Mónica Pérez REDACCIÓN / LA VOZ

PRATA O Plomo

Youngkyu Park | EFE

Os expertos advirten que moitos viron a famosa serie de Netflix

19 oct 2021 . Actualizado ás 21:00 h.

O xogo da lura xa chegou aos recreos dos nenos de Primaria en Galicia. Constátano os educadores, que desde hai semanas, ven cunha mestura de desasosego e estupefacción como nenos de oito, nove e dez anos, tiveron acceso de forma directa á serie surcoreana que se converteu en todo un fenómeno mundial a través de Netflix. A ficción, con contido violento, non está recomendada segundo a plataforma para menores de dezaseis anos.

E a preocupación non queda só na comunidade. Un colexio de Madrid prohibiu os disfraces relacionados coa serie para Halloween e desde o Consell de l'Audiovisual de Cataluña (CAC) instaron a evitar a exposición dos menores de idade a «contidos inadecuados».

«Desde hai anos vimos advertindo que hai menores que consumen sen filtro nin control pornografía, xogos que incitan á ludopatía,... Agora chegou esta serie e saltan todas as alarmas porque son contidos violentos, pero son menos tabú que a pornografía ou a ludopatía? Nenos de oito ou dez anos dixéronlles aos profes que ven O xogo da lura cos seus pais», reflexiona Manuela do Palacio García, psicóloga educativa e presidenta da Sección de Psicoloxía Educativa do Colexio Oficial de Psicoloxía de Galicia.

Sylvie Pérez, psicopedagoga e profesora colaboradora dos Estudos de Psicoloxía e Educación da UOC, vai máis aló e asegura que «que os nenos o estean levando a cabo nos colexios non necesariamente implica que teñan visto a serie». É dicir, aínda que non teñan visionado a ficción directamente, que os hai que si, a todos ao final lles chega a temática a través de múltiples canles como youtubers, Tik Tok, gifs, memes, videoxogos...

«Si profe, xa a vin fai moito. De feito recomendeilla á miña nai», explica Manuela do Palacio que lle respondeu unha alumna de secundaria cando lle preguntou pola serie. A psicóloga educativa pregúntase o motivo polo que cando se vai comprar un xoguete, sobre todo a idades temperás, sempre se seguen as recomendacións de idade, pero que iso con outros contidos como series, películas ou videoxogos non se respecta. «Os nenos non filtran ben ata onde poden chegar na realidade e no xogo», sinala. Aínda que asegura que non «creemos agora mesmo que haxa un efecto lineal, que esta serie en concreto provoque un comportamento agresivo, o que si está comprobado cientificamente é que o consumo deste tipo de contidos con violencia afectan as condutas prosociales, á empatía, ao compromiso moral e ético e asócianse cun aumento de actuacións e pensamentos agresivos».

«A serie pervierte o xogo»

Sylvie Pérez explica que «a serie se apropia dos xogos infantís, róubaos para o seu guion». Asegura que moitos nenos han rebautizado ao tradicional agocho inglés como O xogo da lura, e lembra que na serie «ese xogo como tal, con ese nome, é o último, e é un xogo que se parece un pouco á rayuela (luz verde, luz vermella), pero non ten nada que ver co agocho inglés».

A psicopedagoga explica que o problema non é o xogo, «sempre se xogou a matar, o xogo serve para canalizar a agresividade e para aprender a relacionarnos cos outros». «O problema é que na ficción morren de verdade e isto é moi difícil de entender para un neno que non ten a habilidade cognitiva desenvolvida», engade.

«Sempre xogamos a matar, pero canalizabamos a agresividade a través do xogo simbólico. A serie pervierte o xogo, xogos que son de nenos e que na ficción, na estética, convérteos en atractivos, infantiloides». E incide en que mentres nos xogos hai regras, e os nenos aprenden a través delas, no xogo da lura a conclusión é que «non podes equivocarche. Que mensaxe estamos a darlles a nenos e adolescentes se un erro implica perder, un erro implica un castigo que é a morte? Non che podes equivocar. Un erro lévache ao fracaso total», resume.

«Cabe preguntarse que obxectivo temos para os cidadáns do futuro, cando nos pomos a ver esta serie con eles», reflexiona Do Palacio. Pérez, pola súa banda, pregúntase porque os pais permiten ver esta serie pero non outra de éxito como Sex Education: «Porque o sexo é tabú e a violencia está normalizada».