Din que é culpa da dopamina o feito de que o espectador do século XXI converteuse nun ser adicto a enlazar unha serie tras outra. É o seu proveitoso efecto antiestrés o que leva a conectar un capítulo co seguinte esquecendo que hai que pór a lavadora ou que é preciso madrugar ao día seguinte. Pero esa fonte de pracer deu orixe, en contrapartida, a unha nova causa de inquedanza moderna, a que provoca esa falsa percepción de que é posible abarcalo todo e estar sempre ao día na lista de estreas. É saudable abandonar esa aspiración canto antes, porque o streaming ten a propiedade intrínseca de crecer e multiplicarse ata o infinito cunha sobreproducción de títulos abafadora. Segundo a revista Variety, só no 2019 producíronse en todo o mundo un total de 10.600 programas. Deles, preto da metade foron series de ficción, cos asuntos sobrenaturais e as historias baseadas en feitos reais como temas predominantes. Un panorama inabarcable e difícil de filtrar nunha soa existencia.
Outro estudo acaba de demostrar que entre aqueles que deciden dar de baixa unha subscrición a unha plataforma hai un argumento común no que moitos coinciden. Catro de cada dez admiten que non lles acada o soldo nin a vida para sacarlle partido a tanta oferta.