A piques de estrearse o desenlace da serie, saen á luz detalles dun primeiro episodio orixinal que nunca chegou a emitirse. E menos mal

M. Viñas
Licenciada en Xornalismo pola Universidade Complutense de Madrid. Máster de Edición Xornalística na Ecuela de Medios de La Voz de Galicia. maria.vinas\lavoz.es

Tivo que ser reformulado de arriba a abaixo. David Benioff chegou mesmo a confesar que o primeiro visionado con público -unha preestrea cos seus mellores amigos- acabou sendo «unha das experiencias máis dolorosas» da súa vida. Tras este pase, soamente un 10 % do piloto orixinal de Xogo de Tronos salvouse da tesoira. O 90 % restante nunca chegou a ver a luz, nin sequera existe copia algunha descoidada na que poder chulearse, pero si un guion, arquivado en unha pequena biblioteca de Texas , onde George R.R. Martin leva anos gardando manuscritos e materiais relacionadas coa saga literaria.

Ao texto tivo acceso o pasado setembro un xornalista de The Huffington Post: tras revisalo a fondo constatou que ata os xenios fan primeiras versións nefastas. Agora, na véspera de desenredarse o nó da que resultou sinto, tras a posta a punto, unha das ficcións máis aclamadas da última década, ponse en circulación os detalles que aquela peza que entón foi tachada de «pedazo de merda» e que hoxe, visto o xiro de 180 graos, debería ser de culto. Hai nela, ademais, elementos que anticipan cara a onde nos levará a historia e outros que, directamente, poderían haber avariado por completo todo o que veu despois.

(Ollo, a partir de aquí pode haber spoilers das sete tempadas da serie)

Cersei e a pluma 

O primeiro que fai Ned Stark ao chegar a Invernalia no primeiro capítulo de Xogo de Tronos é visitar xunto ao seu amigo Robert Baratheon a cripta da súa irmá Lyanna. Ao descender á covas subterráneas, Robert pídelle a Ned que sexa a súa nova Man do Rey e coloca unha simbólica pluma de cores na man da estatua da súa amada, Lyanna. No episodio orixinal, Cersei (nova esposa de Robert) saía a continuación do soto coa pluma escondida nunha das mangas do seu vestido e mandaba queimala. Varias lecturas despréndense deste xesto, posteriormente eliminado. 

En primeiro lugar, sen el, a pluma seguirá desempeñando un papel fundamental no resto de Xogo de Tronos: volveu aparecer nun capítulo da quinta tempada, cando Sansa visita as criptas, e agora, ás portas do desenlace, regresa de novo no avance da última entrega: a pluma cae ao chan e conxélase ao paso de Jon Neve polas covas de Invernalia.

As aves, tal e como explica Bill Bradley no seu artigo (o xornalista do Huffington que deu co guion traspapelado), desempeñan ademais un papel fundamental no relato dos Sete Reinos: a rede espía de paxariños de Varys, o Gorrión Supremo, o Cuervo de tres ollos e Sansa, a quen a miúdo adoitan referirse como «pajarillo». Apunta Bradley que todos estes personaxes teñen en común que adoitan ser mal entendidos, subestimados e, con frecuencia, posuidores de poderosa información. Podería Lyanna responder a este perfil?

En segundo lugar, o lume: algunhas voces sosteñen que a escena inicial (Cersei facendo cinzas a pluma) podería ter sido suprimida para evitar pistas futuras. Sen dúbida, revelaría pronto a afección da Lannister polas chamas, mesmo polos fogonazos nos subterráneos, pero talvez tamén anticiparía o destino que lle agarda a Jon Snow cando se atope con ela.  

A primeira vez de Daenerys e Khal Drogo

É difícil non acordarse da noite de vodas entre Daenerys Targaryen e a súa recentemente estreado marido, Khal Drogo, que máis que un encontro sexual resultou ser unha violación en toda regra. No piloto as cousas eran moi diferentes: a nai dos dragóns estaba máis que disposta ao revolcón e acepta encantada o axuste, sorrindo, tan disposta ela. A versión que finalmente emitiu HBO mostra a unha Dany aterrada que acaba vivindo un momento traumático. 

A actriz que interpreta este personaxe, Emilia Clarke, contou no 2016, durante unha entrevista na revista Glamour, a relevancia desta agresión: «Necesítase esa parte da historia para sentir empatía por Daenerys. Vella atacada polo seu irmán e violada polo seu marido, e logo di, que se fodan todos, vou gobernar o mundo». «Avergoñáronme e traizoado, violado e contaminado -confésalle ela, xa metida no papel, a Jon Snow na tempada sete-. Sabes que me mantivo de pé durante todos eses anos no exilio? Fe, non en ningún deus, non en mitos e lendas. En min mesma, en Daenerys Targaryen».

E a escena sexual de Jaime e Cersei

Tras merendarse o piloto, os amigos dos creadores de Xogo de Tronos nin sequera acertaron a adiviñar que Jaime e Cersei eran irmáns, moito menos xemelgos. Nada quedou moi claro naquel primeiro capítulo, pero esta era, de todas, unha información esencial sen opción a outras lecturas para entender a trama. A primeira versión incluía unha escena de sexo no torreón moito máis crúa, sen apenas diálogo previo, todo moi destemplado e descarnado; puro aquí pílloche, aquí mátoche. Os responsables da ficción pronto se deron conta que debían incluír unha conversación que fixese intuír que clase de relación, ademais da carnal, vinculaba a ambos os personaxes, e a reticencia de Cersei cando o pequeno Bran píllaos in fraganti, xusto antes de caer ao baleiro desde a torre.   

Na escena orixinal, ela simplemente negábase desde o principio -sen pistas mediante sobre a súa consanguinidad- e Jamie ignorábaa, mostrando unha posición de superioridade sobre Cersei que non se corresponde coa que finalmente ocupa durante toda a serie, sometido constantemente aos desexos e caprichos da arbitraria Lannister. O rol dos personaxes fose completamente diferente.

Faladeiros Camiñantes Brancos

Resulta ata gracioso imaxinalos de palique mentres pasean máis aló do Muro, pero os primeiros Camiñantes Brancos -non os orixinais desta raza de xeo, senón os que nun primeiro momento ideou George R.R.Martin e logo David Benioff e D. B. Weiss adaptaron á pequena pantalla- contaban cun idioma propio. Aquel piloto recollía unha das súas conversacións: a xerga para tal charla fora creada por David J.Peterson , construtor de linguaxes artificiais para cine e televisión -entre eles, os Dothraki e Valyrio-, quen dixo ter ideado para estas criaturas e son similar ao «crujido do xeo nun lago xeado», tal e como se describe nos libros.

A cháchara non callou e o idioma quedou anulado, como o dos Nenos do Bosque, preparado para usarse na sexta tempada e que nunca viu a luz. Estará a se reservar esta lingua para un final dialéctico e non bélico? Terá tratado de paz en lugar de batalla?  

A borracheira de Jon Snow

Na adaptación que finalmente acabou sendo o capítulo uno, Jon Snow non forma parte da gran escena do salón; queda fóra a petición de Catelyn Stark, quen entón, como todos os demais, cre que o mozo neve é un fillo bastardo do seu marido, Ned. Con todo, no piloto, Snow non só participa no serán, senón que empina o cóbado coma se non houbese un mañá. A escena daquel primeiro guion é fiel á novela de Martin: Jon bebe de máis e, ao levantarse, tropeza e cae sobre unha das serventas. A imaxe de tipo serio que o espectador se forma xa desde o primeiro minuto de Xogo de Tronos saltase polo aire con esta melopea.

Catelyn, a favor de Joffrey

A personalidade de Catelyn Stark era nun principio moi diferente a ese carácter conciliador e amable que logo acabou singularizando a a Señora do Invernalia -conservou, aínda así, un costado desapiadado que só asomou fronte a Jon Snow-. O personaxe inicial era moito máis contundente e calculador: no primeiro episodio refugado, Cat insta a Ned a aceptar a oferta de compromiso de Robert entre Joffrey e Sansa, «pequeno detalle» que tería cambiado radicalmente a percepción do espectador. Os creadores da serie optaron por quedar finalmente coa imaxe de matriarca, nai e esposa protectora.

O cameo de R.R.Martin

Menos importante, pero un intre curioso é o cameo do escritor que recolle o primeiro guion durante a voda de Daenerys, que ademais, filmouse en Marrocos. Finalmente, a rodaxe trasladouse a Malta e George R.R. Martin diluíuse da escena. 

PARA SABER MÁIS