O Clínico de Santiago ten en lista de espera 42 transplantes de ril, 13 de fígado e un de páncreas

joel gómez SANTIAGO / LA VOZ

SANTIAGO CIDADE

ANA VARELA

O ano pasado logrou 25 doantes de órganos, tras valorar a 71 persoas candidatas, e tivo cinco negativas familiares

26 ene 2022 . Actualizado ás 23:10 h.

O  Complexo Hospitalario Universitario de Santiago (CHUS) ten pendentes de realizar 56 transplantes de órganos: 42 de ril, 13 de fígado e un de páncreas. Esta lista de espera depende das doazóns que se consigan en Santiago e as que reciba de hospitais galegos e doutras comunidades. O ano 2021 foi complexo para esta actividade, debido á incidencia do covid, sobre todo nos primeiros meses do ano. Diminuíron os enxertos e realizáronse 74: 40 de ril e 34 de fígado, un dobre de ambos os órganos. En total foron 26 menos (13 de cada órgano) que no 2020. E acadouse esa cifra de 74 en parte grazas a sete fígados e catro riles que se recibiron de fóra de Galicia. En contrapartida, no CHUS extraéronse dous corazóns e dous pulmóns que se enviaron para trasplantar na Coruña; e dous pulmóns máis, nove riles e tres fígados que se destinaron para fose de Galicia.

Así o indica a coordinadora de transplantes , Carmen Rivero. Explica que en Santiago se valoraron 71 persoas como posibles doantes de órganos, e conseguíronse finalmente 25. En 32 casos prescindiuse da doazón por contraindicaciones médicas, e en 9 máis por outras circunstancias que a impedían, entre elas a falta dun receptor apropiado. Das 30 que eran aptas para a intervención, en 5 ocasións non houbo consentimento das súas familias para doar os órganos, polo que se desistiu, o que supón o 16,6 % de negativas familiares.

As 25 doazóns que frutificaron no CHUS foron tamén 12 menos que no ano anterior. «O 2020 foi especialmente bo. E no 2021 notouse máis a incidencia do covid nesta actividade, sobre todo a principios do ano, cando durante unhas semanas estivo practicamente pechado o programa de doazón e transplante pola elevada ocupación de camas e das uci do CHUS», destaca Carmen Rivero. Nese período de inicios do 2021 só se atenderon casos graves.

 Urxencia extrema con código cero

De Santiago enviáronse para fose de Galicia 3 fígados para atender chamadas de código cero, que significa risco de falecer en pouco tempo en caso de non recibir o órgano. O CHUS tamén emitiu unha urxencia extrema das mesmas características, agrega.

Ademais, se trasplantaron 34 córneas, e tecidos para operacións de traumatología, procedentes das doazóns de Santiago.

Catro transplantes de ril foron cun órgano de doante vivo. Nunha ocasión, o doante e o receptor valoráronse en decembro do 2020. Entón non puido realizarse o transplante, pola excesiva ocupación de camas do CHUS con pacientes de covid, polo que se demorou varios meses. Outra consecuencia da pandemia foi a redución do número de integrantes do equipo de coordinación de transplantes: agora fórmano só tres especialistas en medicamento intensivo e un de enfermería. Aínda así «o ano 2021 foi bo, e hai que agradecer aos doantes e ás familias a súa axuda para salvar vidas e devolver a esperanza a tantos pacientes», resalta Carmen Rivero.

Carmen Rivero, coordinadora de trasplantes del CHUS
Carmen Rivero, coordinadora de transplantes do CHUS Xoán A. Soler

Carmen Rivero, coordinadora de transplantes en Santiago: «O 2021, sobre todo a inicios de ano, notouse máis a incidencia do covid nesta actividade de transplantes que no 2020»

Dezaoito doazóns de Santiago procederon de falecementos por morte encefálica e 7 en asistolia. A asistolia é tras parada cardíaca, un programa que comezou en Santiago no 2017 «e xa achega máis da cuarta parte do total de doantes, pensamos que esta é a vía de expansión máis clara do número de doantes, porque nos últimos anos obsérvase un descenso progresivo das mortes encefálicas. A asistolia permite manter as doazóns e dar resposta a pacientes que necesitan transplante», sostén Rivero. As causas de morte máis frecuentes das persoas doantes foron hemorraxia cerebral e anoxia. Houbo algún falecemento por traumatismo cranioencefálico, pero ningún por accidente de tráfico —hai anos a principal fonte de órganos para injertar— senón por caídas e outras causas.