Ángela Banzas: «O 99 % da miña primeira novela é Galicia e Santiago. Enfrontei a morriña con letras»

SANTIAGO CIDADE

c

A compostelá acaba de publicar «O silencio das ondas», onde une a saga familiar e o misterio

24 ene 2021 . Actualizado ás 12:15 h.

«Se fai cinco anos dinme que ía estar escribindo unha novela non mo creo». Pero é certo. O primeiro libro de Ángela Banzas (Santiago de Compostela, 1982), «O silencio das ondas» (Suma), chegou esta semana ás librerías. Unha historia que mestura o misterio e a saga familiar que se vai entretejiendo desde 1867 ata a actualidade.

Ángela Banzas escribe desde nena: poesías, pequenos contos, relatos... «Fíxeno sempre, pero máis como necesidade persoal que como soño profesional», explica. Foi no momento de ser nai, cando realizou un parón profesional no ámbito da consultoría da administración pública, cando se propuxo escribir unha novela. «Nese momento lembrei todos eses relatos, historias que me contaron os nosos maiores, sobre todo relacionadas coa época de Guerra Civil, da posguerra...; señoras que me relataban como fora a maternidade nos seus tempos... Iso para o meu cobrou novo sentido», detalla. Desta forma, a principios do 2018 comezou a escribir esta novela que agora ve a luz.

O punto de partida de «O silencio das ondas» está nunha historiadora, Adela Roldán, cunha vida tranquila, pero á que perturba un pesadelo recorrente desde a infancia: unha muller nova é asasinada en presenza da súa filla. Todo cambiará unha noite que identifica o seu soño o lugar dos feitos: Vilar de Fontao. A partir de aí, inicia unha viaxe non só a Galicia senón tamén ao longo da historia para desentrañar un segredo que pasou de xeración en xeración. «Hai relacións prohibidas, segredos familiares, misterio histórico, enigmas que teñen que ver coa Catedral...», describe a escritora.

Se algo tiña claro desde o principio Ángela Banzas é que quería unha «saga familiar, recollendo todas esas historias e anécdotas que eu escoitei mesturado con ficción, envolvéndoo cun fío condutor de misterio». Esta compostelá que pasou gran parte da súa infancia na Rocha Vella, pero que se foi a Madrid tras concluír os seus estudos de Ciencias Políticas na USC, buscou crear un libro «que chegase a moita xente, pero non só a alguén que lle gustase a novela histórica».

E todo ese misterio que creou Ángela Banzas para o seu debut literario ten a Galicia como referente. «O 99 % da novela é Galicia, Santiago, a Costa da Morte... Non foi premeditado. Como sempre escribín por necesidade persoal, como desafogo, enfrontei a morriña coas letras, entón trataba de recrear a miña Galicia», detalla. Ademais, engade que, ao querer unha novela de misterio, «era Galicia a que atesouraba todos eses personaxes que eu necesitaba materializar e dotar de vida, sufrimento, soños...». Tivo claro desde o principio, que a historia daría saltos no tempo. «Encántame ese tipo de novelas nas que non se lle dá todo feito ao lector», detalla. Así que «quería movelo dun sitio a outro, obrigalo a engancharse, a gozar do paseo pola historia, pero sempre con ese misterio por resolver».

Unha novela, ademais, que conecta a historia de varias xeracións de mulleres, e nas que tamén aparecen Rosalía de Castro, Pardo Bazán... «É un tributo a Rosalía, Pardo Bazán, Campoamor, Concepción Arenal... O papel da muller fóra de casa era importante para min», di.

Contenta coa resposta obtida, un «aliciente» para o seu segundo libro

 

 

Ángela Banzas explica que escribir esta novela foi toda unha aprendizaxe para ela. «Empecei na miña casa de forma rudimentaria, eu non veño dos mundos dixitais nin de gañar concursos», detalla. Para ela «foi enriquecedor e, aínda que este soño acabase aquí hoxe mesmo, aprendín moito e, ademais, gocei». Agora xa está a escribir a que será a súa segunda novela e cunha inxección extra de moral tras a boa acollida de «O silencio das ondas». Detalla que as valoracións «foron moi positivas, e iso é un aliciente. Anímame a continuar». Para ela é a primeira vez que dá a coñecer o que escribe, xa que nunca se presentou a concursos. Agora, iso si, está a desexar poder viaxar a Santiago: «Morro por ver nas librerías que tantas veces percorrín o meu libro».