A taxista atracada e secuestrada en Santiago: «Tirarme do coche foi o máis seguro»

Xurxo Melchor
Xurxo Melchor SANTIAGO DE COMPOSTELA

SANTIAGO CIDADE

Parada de taxis en Santiago en la que se inició el suceso
Parada de taxis en Santiago na que se iniciou o suceso sandra alonso

«Cando me puxeron a navalla amais e vinme nunha pista sen casas e escura tiven medo», asegura

21 oct 2020 . Actualizado ás 23:35 h.

Estaba avisada, porque os taxistas de Santiago sufriron cinco atracos nas dúas últimas semanas e os seus compañeiros habíanlle advertido e mesmo dado a descrición do home que lles tiña en xaque —alto e co pelo ondulado—, pero o que non se agardaba esta condutora é que ademais de atracada ía verse secuestrada a punta de navalla. «Cando ma puxeron amais e vinme que estaba nunha pista sen ningunha casa ao redor e ás escuras si que tiven medo de que me fixesen calquera cousa», asegura. Tanto, que en canto tivo oportunidade reuniu todo o valor do que era capaz e tirouse do coche en marcha. «Foi o máis seguro», engade.

O pesadelo que tivo que vivir esta taxista comezou onte ás 6.30 horas. Acababa de facer o cambio de quenda co seu pai no Hospital Clínico de Santiago e cruzouse cun home que respondía á descrición que algúns dos seus compañeiros fixéronlle do atracador. «Vinlle pasar e pensei aí vai o mangante», lembra. Con todo, non sospeitou da parella que lle ía facer pasar un dos peores intres da súa vida. «Non sospeitei destes porque como el viña cunha muleta e cunha moza, pois pensei que eran uns que lles acabarían de dar a alta no hospital. A ver, non podes desconfiar de todo o mundo porque nós levamos de todo, desde borrachos a toxicómanos», sinala.

«Non sospeitei destes porque como el viña cunha muleta e cunha moza, pois pensei que eran uns que lles acabarían de dar a alta no hospital»

Cando se subiron ao coche, indicáronlle que tomase dirección a Lestedo, en Boqueixón, porque ían en busca do seu coche, que lle fixeron ver que o tiñan aparcado na chaira dunha parrillada. Chegando a esta parroquia, afloraron as verdadeiras intencións dos seus pasaxeiros. «Cando chegamos á parrillada e non vin ningún coche xa pensei que eran os atracadores e que a ver en que acababa a historia», relata. Nese momento, o home sacou a navalla na entrada dunha pista. «Foi nunha curva, nunha zona na que non había nin casas, nin farois, nin xente e estaba todo escuro», engade.

Comezaron entón a dar voltas, porque nin os atracadores e secuestradores sabían onde estaban nin tampouco ela. Quitáronlle o diñeiro da recadación e os dous móbiles que levaba, o do traballo e o persoal, aínda que o segundo logrou convencerlles para que llo devolvesen coa escusa de que tiña fotos persoais e ía a resetearlo. A pesar de ter xa nas súas mans o botín que buscaban, non a deixaron marchar porque estaban lonxe do lugar ao que querían ir. «Eu díxenlles que estaba moi nerviosa e que non podía conducir, pero deulles igual, aínda que me dixeron que non me ía pasar nada. O meu medo era que se puxese nervioso e craváseme a navalla aí no medio da nada, por iso eu quería ter un teléfono amais », afirma.

Tras algunhas voltas, volveron á estrada xeral, a N-525, e foi alí onde a taxista tomou a difícil decisión de tirarse en marcha do coche, algo que mesmo comentara que faría aos seus compañeiros se se vía nesa situación. Buscou un lugar no que houbese tránsito e, tras facerlle sinais co freo ao camión que ía detrás, lanzouse ao pensar que lle entendeu, porque lle deu luces. «Pero non, case me atropela», lembra.

Botou a correr e perdeunos de vista, aínda que a súa intención era que alguén a axudase. Varios coches pasaron de longo «pero ao terceiro xa me puxen no medio da estrada e díxenme que ou paraba ou me atropelaba», rememora. Foi o primeiro. Os secuestradores tiveron menos sorte e, segundo a taxista, acabaron detidos pola Garda Civil cando intentaban roubar outro coche a unha familia en Lestedo. Un arresto que o instituto armado aínda non confirmou.