O turco leva 12 anos en Santiago e 7 meses tratando de alugar, pero a resposta sempre é non
28 ene 2020 . Actualizado ás 15:00 h.1Leva 12 anos en España. Harun Ozkaynar, de Turquía, chegou a Santiago no 2008 e desde fai un lustro traballa nun negocio de kebab. A vida sorrille a nivel laboral e ten tres fillos pequenos, con 5, 3 anos e 17 meses. Marián, Mustafá, e Suheda son a alegría da casa, pero a familia vese agora obrigada a cambiar de domicilio. «Levo case seis anos vivindo no mesmo piso de alugueiro, no barrio de Santa Marta, pero o propietario díxonos que quere vendelo e temos que buscar outro sitio», conta Harun. Nunca tería pensado que chegase a ser tan difícil. Leva xa sete meses tras un apartamento e empeza a desesperarse: «O problema non é o prezo, nin pagar. Eu teño as miñas nóminas, as miñas mensualidades pagas, as facturas, os impostos... e pódeo dicir a axencia que facía de intermediaria». Afirma que os propietarios cos que se atopou danlle longas. «Ás veces cando falo cun e dígolle que somos cinco cámbiaselle a cara. Na inmobiliaria dinme que moitos donos non queren nenos», conta. Cuestión tamén de racismo? «Non se se me amenten, pero sempre resulta que xa alugaron ou non queren facelo. Outra propietaria, coa que falei directamente, díxome que non facía contrato a estranxeiros, só a galegos. Eu quedei flipado ao oír iso e apaguei o teléfono». Explica o turco que os seus fillos van ao CEIP Quiroga Palacios e necesita unha vivenda próxima, entre Conxo e Santa Marta. «A verdade é que xa non sei que facer. Ao principio, o meu caseiro dicíame que nun par de meses tiñamos que deixar o piso. Cada día miro os anuncios que saen e cando a miña muller me pregunta ao chegar a casa se atopei algo lle teño que responder o mesmo, que non», engade. Harun fala tamén do «esgotamento», porque a maior parte do tempo libre que ten para descansar gástao mirando casas para mudarse. «A semana pasada dixéronme que o propietario quere o piso no que estamos xa, pero onde vou eu no inverno con tres nenos? Vou vivir na rúa?», di afligido este pai de familia ao que empezan a fraquear as forzas.
Química divertida
2 Conseguir superar con éxito o temario de Química da ESO e do Bacharelato ten moito que ver coa capacidade dos profesores para facer menos aburrido un contido excesivamente teórico e árido para os seus alumnos. Cada dous anos, o Centro Singular de Investigación en Química Biolóxica e Materiais Moleculares (CIGUS) cita aos profesores de Química para ofrecerlles ferramentas que lles permitan «achegar a Química aos seus alumnos. Facela próxima e divertida para que os alumnos non sintan rexeitado cara a unha materia que está en todas as partes, e rodéanos. Somos Química». Así o describe Diego Pena, coordinador das xornadas que se desenvolveron o pasado venres e onte, e ás que asistiron 65 «profes» de toda Galicia. «A nosa idea é ofrecerlles ferramentas, ideas de experimentos, pero tamén abrir as portas do CIQUS para que veñan cos seus alumnos». Pena recoñece que a falta de tempo dificulta «levar as ideas á aula, especialmente en Bacharelato, onde os alumnos se examinan de selectividade. Talvez deberían actualizarse os temarios».
«Ilumina ou teu sorriso»
3As fotos tomadas por Ana Freire Mato no Milladoiro e Bertamiráns foron as gañadoras do concurso «Ilumina ou teu sorriso», que organizaron as asociacións de comerciantes e empresarios en colaboración co Concello de Ames. A moza recibiu un móbil de última xeración, que doou a clínica dental Lindo Dente, de mans de Óscar Montes, do establecemento.