Compostela convértese nun estudio máis de vinte veces ao ano

Tamara Montero
tamara montero SANTIAGO / LA VOZ

SANTIAGO CIDADE

XOAN A. ADOITAR

A Filme Commission xestionou 29 solicitudes no 2017, e 25 chegaron a gravar aquí

04 novs 2018 . Actualizado ás 23:34 h.

É Barcelona e son os convulsos anos 20, pero ao fondo da rúa aparece un cartel insigne: café bar A Flor. É a maxia do cine. Santiago pode ser Compostela. Pero tamén Barcelona. Ou ningún lugar. Apenas un escenario. O fondo dunha escena. O que no mundo audiovisual chámase localización. O café bar A Flor aparece un par de veces na sombra da lei, unha das dúas producións cinematográficas con localizacións en Compostela que se estrearon este ano. Xunto á película de Dani da Torre están tamén A estación violenta, de Anxos Fazáns, que utilizou como escenario diferentes puntos do centro histórico, Conxo, o Campus Sur e o Ensanche. E en maio deste ano rodouse unha terceira longametraxe, Arima, de Jaione Camborda, aínda pendente do trinque e que escolleu Bonaval, o Pedroso, a Selva Negra e Xeneral Pardiñas.

Non son, nin de lonxe, os proxectos que xestionou a Santiago Filme Commission, o organismo que se encarga de informar, tramitar e asistir nas rodaxes que elixen a cidade. O ano pasado, a Filme Commission atendeu un total de 29 proxectos audiovisuais, dos que 25, de dez nacionalidades diferentes -España, Estados Unidos, Italia, Portugal, Alemaña, Reino Unido, Xapón, Irlanda, Filipinas e Francia- finalmente materializáronse. Así que o británico Channel 4 gravou un reality no que un grupo de ingleses viaxa a Santiago en autobús e a BBC fixo a serie Pilgrimage, que tivo gran repercusión no Reino. Unha produción xaponesa analiza os paralelismos entre o Camiño de Santiago e o Kumano Kodo e a canle nipón NHK rodou 13 días por Compostela. Sobre o Camiño fixo tamén un programa a Rai 3 italianas, mentres que unha produtora irlandesa gravou en Compostela Sacred Sites, un documental para o Smithsonian Channel dos Estados Unidos.

A maioría dos que solicitan asistencia á Santiago Filme Commission escollen localizacións moi coñecidas da cidade, como a praza do Obradoiro, a Rúa Nova ou a Rúa do Vilar, entre outras.

Polonia, India, Nova Zelandia

Con data de 30 de setembro, as cifras do 2018 parece que melloran as do ano pasado, polo menos en canto a número de solicitudes recibidas. Unha trintena de proxectos audiovisuais puxéronse en contacto coa Filme Commision. Algúns, como Bharat -unha longametraxe india- está en fase de desenvolvemento e achegouse a Santiago en busca de localizacións A Filme Commission traballa actualmente cunha produtora neozelandesa. Outros xa gravaron en Compostela. É o caso do Travel Channel, que fixo un programa sobre o Camiño en abril, o mesmo que o programa polaco Krolowe Zycia e o anuncio da compaña de cruceiros británica Fred Olsen, que gravou na cidade en marzo. Nalgúns casos, houbo consulta, pero ao final non levou a cabo o proxecto. Isabel Coixet recibiu información e buscou localizacións para Elisa e Marcela, pero finalmente non se rodou en Santiago.

Seis películas, seis días, cen presentas

 

T. M.

A rúa está bastante tranquila. Calou a ponte de Todos Los Santos. A enerxía concéntrase dentro do CGAC, que durante esta semana se converteu no cuartel xeral dun centenar de cineastas, consolidados e emerxentes grazas ao festival Kino. Galicia sumouse a un movemento que está presente en cen cidades dos cinco continentes. Un festival colaborativo no que todo o mundo fai de todo. O obxectivo? Rodar seis curtos nun prazo máximo de seis días baixo un lema: «Do well with nothing, do better with a little and do it right now» [Faino ben con nada, faino mellor con algo e faino xa]. En resumo, «que non che free o feito de non ter medios».

Miguel Moreda, coordinador do festival, descubriu Kino fai oito anos en Montreal, o lugar no que se xestou esta rede de cineastas independentes. Mintas Moreda relata os precedentes do festival que celebrou esta semana en Santiago, o cine flúe ao seu redor. Hai cineastas de Francia, indoalemanes, de Italia, de Reino Unido, de Suíza e, por suposto, de diferentes puntos de España, que chegaron a Santiago coa mochila chea de ideas e a filosofía de convivencia intensiva e do baixo custo. Da comida hanse encargado, por exemplo, as indicacións xeográficas protexidas. E este ano en Galicia usaron un hotel, pero adoita ser habitual que os participantes que chegan de fóra queden en casa dos locais.

Nos Kino reúnense directores de fotografía, de son, guionistas, montadores, músicos, bailaríns... Conviven, ensínanse. De aí nacen novos proxectos, novas redes de colaboración. Miguel viu estes días en Santiago como se han intercambio teléfonos, perfís de redes sociais. Como do cine estivo nacendo máis cine aínda. El mesmo, que é compositor, aprendeu grazas a Kino como montar. Pódese aprender máis nunha semana que en varios anos de carreira. En dous bloques (un de dous días e outro de catro) creáronse diferentes equipos pero en realidade son un só. Uns axúdanse aos outros para chegar ao obxectivo final: a proxección.

Esa proxección tivo lugar onte. Os curtos rodados en inglés tiñan subtítulos en galego -o festival ten a colaboración de Política Lingüística- e os que están rodados en galego levan subtítulos en inglés. E o ano que vén? Agardemos que máis. O plan é de dúas citas anuais: unha local e outra internacional.