Pisos turísticos dados de alta pola Xunta son ilegais para o goberno de Martiño Noriega

Patricia Calveiro Iglesias
P. Calveiro SANTIAGO / LA VOZ

SANTIAGO CIDADE

PACO RODRÍGUEZ

Duarte lembra que todos os negocios abertos no casco antigo nos últimos dous anos incumpren a norma urbanística

18 ago 2018 . Actualizado ás 21:42 h.

A medio camiño de ser legais. Así están todos os pisos turísticos do casco antigo que, a pesar de ter regularizado a súa actividade a ollos da Xunta, carecen de licenza municipal. Dos máis de 150 negocios dados de alta no rexistro autonómico e afectados o Plan Especial, soamente cumpren para o Concello de Santiago a efectos urbanísticos aqueles a os que concederon unha autorización previa a decembro do 2016, cando se aprobou a modificación do plan que rexe sobre a zona monumental en base á cal se impide a apertura de novos establecementos turísticos. «A comunicación previa de Turismo non os habilita, porque o uso urbanístico non lles esta permitido», indica Jorge Duarte.

O concelleiro de Urbanismo explica que as vivendas de alugueiro vacacional do centro histórico precisan de dúas autorizacións. Os seus propietarios, á marxe de ter que cumprimentar o rexistro e requisitos estipulados no decreto autonómico -en vigor en maio do ano pasado-, «necesitan dunha licenza de carácter urbanístico municipal que di que se axustan ao planeamento». E estas non se conceden desde comezos do 2017, por «poñer en risco o seu carácter residencial, que é prioritario, pois é a razón de que a cidade fose declarada Patrimonio da Humanidade»

Aínda que Duarte recoñece que o ideal sería que desde ambas as Administracións se unificasen criterios, existe unha falta de coordinación. O edil aclara que se mantiveron varias reunións con Turismo de Galicia, porque «ademais compartimos a filosofía de regular antes de que haxa un incremento excesivo». Nelas, di, solicitouse á Xunta que non executase altas a negocios situados na améndoa, ao contravenir unha norma previa ao decreto autonómico. Con todo, a realidade é que no Rexistro de Empresas e Actividades Turísticas catro de cada dez pisos en Santiago están emprazados na zona afectada polo Plan Especial.

Con todo, o concelleiro subliña que é mellor ter unha autorización a ningunha e este tipo de situacións non son as que máis preocupan ao goberno local: «Hai negocios na zona histórica que non declaran nin para a Xunta nin para o Concello, logo están os que teñen máis dunha vivenda, os establecementos de carácter hoteleiro que usan pisos para completar a súa oferta, ou bloqueo edificios enteiros para esta actividade, que é o caso máis grave».

Apenas catro expedientes

Fronte a este fenómeno, Duarte recoñece que a capacidade de inspección urbanística do Concello vese limitada pola falta de persoal. E, a pesar de que un estudo municipal sobre a situación no 2017 estimaba que había máis de 700 pisos en situación irregular en Santiago, ata agora só apenas se abriron uns catro expedientes e ningún deles pechouse aínda, pois se trata de . «un proceso moi garantista»No entanto, o edil asegura que, do mesmo xeito que os controis de tráfico, os urbanísticos non buscan dar con todos os infractores «porque non se pode», senón un efecto disuasorio.

O goberno local sostén que as impugnacións de Competencia a outras restricións non lle afectan

A impugnación doutras normativas por limitar a actividade das vivendas turísticas -como as de Madrid, Bilbao ou San Sebastián- por parte da Comisión Nacional dos Mercados e a Competencia non rouba o soño ao goberno local. Sosteñen que as actuacións emprendidas desde o organismo estatal non afectan as súas restricións en centro histórico de Santiago. No seu caso, argumenta Jorge Duarte, non existe unha regulación específica sobre os pisos vacacionais, senón unha norma de tipo urbanístico cuxa vocación, a de protexer o carácter residencial na zona, xa se recollía no plan de 1995.

«Non estamos lexislando nin facendo regulacións que impidan os pisos turísticos. De feito, no resto da cidade non hai restrición e acóllese á norma autonómica», subliña o concelleiro, quen insiste en que no propio decreto da Xunta contémplase que os concellos establezan límites. O propio TSXG desestimou recentemente o recurso de impugnación de Competencia ao mesmo, ao considerar lexítimo limitar a liberdade de empresa en aras dun interese xeral, que «ha de prevalecer».

Duarte vai máis aló: «A Comisión Nacional excédese, porque por riba da libre competencia prevalece o ordenamento urbanístico, a protección do territorio e a capacidade dos concellos para lexislar e evitar a especulación, como di a Constitución». E, sobre a recomendación de Competencia de recorrer a mecanismos fiscais para regular a actividade, o edil di que en Santiago descartan tributos compensatorios, pois «o problema non é que paguen máis, senón frear un proceso de degradación que tiña como consecuencia o incremento exacerbado dos prezos do aluguer».